Sevdiğimi gördüm bugün, canıma can
geldi yine,
Gül yüzüyle, gülüşüyle, aklım
baştan çeldi yine.
Kahverengi gözlerinde ışıl ışıl
parıldayan,
O hülyalı bakışları, yüreğimi
deldi yine.
Aylar var ki cemalinin hasretiyle
yanıyordum,
Derindeki yara gibi, içten içe
kanıyordum.
Düşlerimle avunarak, hayallere
sığınarak,
Her anımda sessiz sessiz, hep
adını anıyordum.
Sayılı gün geçer derler, bir gün
vuslat olur hâsıl,
El hak doğru bir sözdür bu, geçer
elbet ama nasıl?
Mum misali damla damla, her
nefeste tükenirken,
Garip mecnun ne haldeydi, onu görmek
gerek asıl.
Sanki bekleyene inat, mekân donar,
zaman durur,
Yaşadığı hüzün ile kalbin bile
yorgun vurur.
Kırılır kolun kanadın, ne mecal
kalır ne takat,
Hazan vurmuş bağlar gibi, umut fidanların
kurur.
Gizlenirsin kuytulara, sırtın
kambur, omzun çökük,
Sazan yaprakları gibi, başın eğik,
boynun bükük.
Dudağında bir şarkının yarım
kalmış güftesiyle,
Dalarsın meçhul boşluğa, gözlerinin
feri sönük.