Online Üye
Online Ziyaretçi
bu oyalayıcı dünyada
solmamıza izin vermeyelim
ıslak mavi gökyüzü altında
otları yeşil kalan bahçelerimiz olsun
kayıp zamanlar içinde sıkıştık
yenileyemedik kalplerimizi
çıkmaz sokaklara benzedi insanlar
düğümlenmişler kötülükte
yorgun hayat penceremizden
ne çok çıkışlar kaçırdık ışığa
peşinden koştuklarımız boşuna
korkular işgal etti aklımızı
ruhumuzu esir aldı algılar
koşuyoruz ama
nereye gittiğimizi düşünmeden
dünya korkularla çevrili
boğuyor hepimizi
ne yeşil , ne de beyaz ışıklar
hep kırmızı yanıyor
iyilik kaynakları kuru dünyada
vaktimizi öldürüyoruz
kalplerimizin korkusuyla uyandığımız
bir deprem sarsıntısı o gece yarısında
sesleri dinliyordum
rüya değildi bir ağaca tırmanıyordum
sabırsızca olacakları bekliyor
kaçıp gidemezdim
eve gitmek istiyordum
hayaldi belki bir rüya diye bakındım
kendime yalan söylemiyordum
taş ve toprak açıldıkça açılıyor
koşmak ,koşmak istiyorum
ters yönde evim ,farklı yöne koşmuşum
dönen dünya mı hatalı , aklım mı
umuttan başka yoktu kurtuluşum
sesler içinden seslere kaçıyordum…
mustafa kaya
24.10.2020 /çengelköy