Mah cemali bir güzelin, yaktı sinem kor eyledi,

Duçar kıldı sevdasına, yaşamayı zor eyledi.

Yorgun argın yüreğimi, kendisine mesken tutup,

Günden güne derinleşen, deva bulmaz çor[1] eyledi.

Gül yüzüyle, gülüşüyle, çıkmaz oldu düşlerimden

Bizde adet hep böyledir, hayırlara yor eyledi.

Tabir eden onca kitap, farklı şeyler söylese de,

En iyisi sen yine de Mecnunlara sor eyledi.

….

Meftun kılıp endamına,  o efsunkâr hallerine,

Tatlı dile, hoş sohbete, esir düşen yar eyledi.

Boşlukları doldurarak, anlam kattı hayatıma,

Onsuz geçen her anımda, şu dünyayı dar eyledi.

Hiç ummadık bir zamanda, gözlerini kırpıp bana,

Neşe dolu bakışlarla, sende gönlüm var eyledi.

Lakin kısa sürdü bu an, hüzünlendi gül cemali,

Sonra birden eğdi başın, hallerinden ar eyledi.

Seher yeli gibi esti, gönül bağım abad etti,

Sundu hayat iksirini, yüreğimi hoş eyledi.

Girdiğimiz çıkmaz yolda zor olsa da kavuşması,

Umut edip vuslatımı, neşelenip coş eyledi.

Güzellerde naz bulunur, emek gayret gereklidir,

Yakalamak ister isen, durma öyle,  koş eyledi,

Koştum durdum heyecanla, bir hayalin ardı sıra,

Meğer ne de hızlı imiş, çabalarım boş eyledi.

Mehtap oldu gecelere, güneş oldu gündüzüme,

Işık saçan varlığıyla, karanlığı nur eyledi.

Sinen hasret narı ile yanar iken her nefeste,

Kavuşmanın hayalini gece gündüz kur eyledi.

Çokça murat eylesen de, sarılmayı dilesen de,

Boşa açma kollarını, işte orda dur eyledi.

Kaderinmiş kara sevda, bilmez misin vuslat muhal,

İster isen git başını, taştan taşa vur eyledi.

Kumral sarı saçlarını, döküverdi omuzlara,

Bakma öyle melül melül, hayalinde ör eyledi.

Laleleri imrendiren, duruşuyla, endamıyla,

Kavuşması yasaksa da, güzel neymiş gör eyledi.

Ak teniyle, benleriyle, aklım baştan alıverdi,

Kendisinden başkasına, iki gözüm kör eyledi.

Sol yanımda alev alev, yangınları başlattı da,

Küllerimin üzerinde, makamını tör[2] eyledi.

Mızrap bile ağlar artık, yârin bana yaptığına,

Kara sevda kollarında, kırık telli saz eyledi.

Boğuşurken naçar halde, acıların sarmalında,

Dertler içre bıraktı da, ama yine az eyledi.

Kem sözleri işittikçe, ürkek, şaşkın kalıverdim,

Önceleri anlamadım, zannettim ki naz eyledi.

Şikâyetin varsa eğer, ne durursun şaşkın şaşkın,

Madem şair geçinirsin, al kalemi yaz eyledi.

 



[1] Çor: Hastalık, dert.

[2] Tör: Baş köşe. Bir yerde en saygın kişinin veya büyüklerin oturması için ayrılan yer.

 

( Şikayetname başlıklı yazı halisi tarafından 26.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.