Her akşam vesikalık resmini
cebimden çıkarıp asınca gökyüzüne
Ortada kalıp utanırdı 
Soyunan gece bembeyaz teniyle

Saçlarına renkli yıldızlar serpilirdi ışıl ışıl
Ela gözlerinden biri venüs öbürü Jüpiterdi

İlk limon çiçeği açarak 
Baharı çağırırdı samanyolundan

Aydınlığın, 
Hemen üstünden  tozlarını silkeleyip
Gözlerimden öperdi hoşgeldin edince

Farkına hiç varmadın değilmi
Sen gelince çok kıskanırdı dolunay
Kaşlarını çatıp peçesini takardı yüzüne

Perdeleri çekilmiş düşleri aralayıp
Pencereden içeri girerdin

Havada uçan uçurtmayı görünce
Yarı uyur yarı uyumaz çocuların
yüzlerinde bir tebessüm açardı

Kaldırım taşlarına şavkın düşünce
Sokak lambaları sönerek
Başbaşa verip
Seni çekiştirirlerdi

Sabahın çığlığı duyulunca
Gecenin beyaz yorganı örterdi
karanlık umutların üstünü

Güneşte seni kıskanıp asmasın diye suratını
Çığlıklar arasında indirirdim geceden yüzünü 

Herkesin güneşi şafaktan doğarken
Benim güneşim döş cebimde akşamı beklerdi



( Gecemin Güneşi başlıklı yazı Kazım Gök tarafından 28.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.