UMUDUN ADI AYDA

Yýl dokuz yüz doksan dokuz, yer yarýldý takým takým

Büyük Marmara depremi onca ölüm onca yýkým

Ne suçlusu var bu iþin ne vicdanen sorumlusu

Ya sonrasý, sonrasýnda ne kalite var ne bakým.

Bu nasýl bir kýsýr döngü ve bu nasýl bir zafiyet

Vergiler konmuþ yasayla, iþi saðlam tutmak niyet

Ne yapýlar saðlamlaþtý ne kontroller sýkýlaþtý

Unutuldu bütün sözler, sabret ey milletim sabret

Daha sonra Elazýð’da, Tunceli’de, Bingöl, Van’da

Ýki bin yirmi Ýzmir’de, toprak yarýldý tabanda

Yine yýkýldý duvarlar, yine yok oluyor canlar

Doksan bir saat sonrasý umudun adýydý Ayda

Yine ayný müteahhitler, yine kalitesiz beton

Yine masa baþý kontrol yine kazananlar patron

Depremi bekliyor insan, ölümünü bekler gibi

En ufak bir sallantýda betonlar oluyor karton

Coþari der: Ne deðiþti en son depremden bu yana

Düzen yine ayný düzen, kýymet verilmiyor cana

Yine toprak sallanacak, yine bina yýkýlacak

Nefis denilen canavar hükmettikçe bu vicdana

31.10.2020/Samsun

Ýbrahim COÞAR