Online Üye
Online Ziyaretçi
çöktüm sahilde bir
taşa
ayrılık
gece kadar karanlık
ürktüm
söyleşip durdum
dokunsalar ağlayacaktım
yağacak bir yağmur gibi
doluyum
şehrin kamburundan uzak
bir dağ köyünde olmalıydım
niçin ağladığımı
kır çiçekleri
kelebekler bilmeli
arzu ve hüzünlerimi
ufuklar taşımalı
her akşam güneşi
bana teselli olmalı
herkesin öptüğü
gün doğumları
tenimi okşamalı
ayrılık acısını alsın
isterdim
cennetten düşmüş
bir gülüş beklerdim ...
mustafa
kaya
21.11.2020
/ çengelköy