Online Üye
Online Ziyaretçi
Umutsuzluk Hayatın Bittiği Noktadır Çocuk
/
Umutsuzluğa kapılmayın çocuklar,
Bir gün mutlaka aydınlık
günleri görebileceğiz. /
Çocuklar
susmuştu
Umutsuzluğun pençesinde
Yoktular,
Yoksuldular,
Birer
hiçtiler,
Sefalet içinde.
Yorgun
düşmüştü
Açlık ve sefalet sarıp sarmalamıştı
O
küçücük cılız bedenleri.
Bir
sonraki gün,
Daha sonraki gün derken
Zaman böyle gelip böyle
geçiyordu.
Öksüzdüler,
Yetimdiler,
Anneye,
babaya,
Sımsıcacık bir yuvaya hasrettiler,
Ellerinden
tutacak kimseleri yoktu,
Hayat mücadelesinde yalnızdılar.
Yaşam
nedir bilmezlerdi
Bildikleri tek şey çalışmaktı
Onlar
küçük beden işçileriydi
Evlerine ekmek parası götürmek
zorunda olan.
Mecbur
bırakılmışlardı çalışmaya,
Akranlarıyla sokaklarda
koşturup top oynamak,
Okula gitmek varken
Onlar küçücük
bedenleriyle
Hayatın oyunu içinde top koşturuyorlardı.
Hayat
zalimce çalım atmıştı bir çoğuna.
Umutsuzluğa
kapılmayın çocuklar,
Umutsuzluk karamsarlıktır,
Dipsiz
kuyuya düşüştür,
Karanlıkta yolunu kaybetmektir,
Boşluğa
savrulmaktır,
Nefessiz kalmaktır,
/ Umutsuzluk hayatın bittiği noktadır çocuk. /
Dinçer Demirel