Vurdumduymaz bir rüzgarla
Sonbaharda dalından savruldu
Suyu çekişmiş sevgisizliğin
Somurttu kasımpatılarım açmadı
Yüzlerine değmeyince gülüşün
Kulağı bar bağladı ayazımın
Duyulmadı sıcak nefesin
Şu kelimeyi düşürsen unutkan baharın aklına
Gözlerimde çiçek gibi açacaktı "Geldim" deyişin
Demedin
Sen gelmedin ben varmamak için kıvrandım
İtekledi durdu söz dinlemeyen hasret sancım
Sırtıma aldım yokluğunun acısını
Tuttum sefil umudumun elinden
Adımlarıma çangal attı benzinli istemeyişin
Yollarda çınğı çıkardı gelme deyişin
Naylon ayakkabısından tutuştu umudum
Üçümüz beraber yandık
Sırtımda yokluğunun acısı
Elimde umudum
Ve göğsümün içinde yüreğim
Her adımda sendeledik
Ama hem yandık hem yürüdük
Kızıla döndü mavi gelecek
Dediler ki yarinin ela gözleri yaşlanmış
Herkes çok üzüldü sanmış
Ama ben anladım
Biz varmadan
Bizim yangının dumanı taa oraya mı varmış
Haydi devam
Yol uzun hem çok sıcak hemde dar
Ama bu yangının karşısında
Benim hiç söz dinlemeyen cesur üçlüm var
(
Üçümüz Beraber Yandık başlıklı yazı
Kazım Gök tarafından
23.11.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
