Bir düş’ün müdavimi ise iklim
İkilem yüklü evrenin de ardıç kuşu
ise meltem
Esen her gün
Sürüklenen her öğün
Aç kalmak ne ki, hissetmedikten
sonra?
B/öldüğümüz her hece dilim misali
Pay ettiğimiz dostluk ve sevgi
Değil mi en muteberi.
Ve işte ihlasla dizildim
İfa ettiğim her duyguda yâd ettik
matemi
Dünden firar eden bir kuştu şiir
Bir şiirde hayat bulan sefil şair
Öznesi neydi sahi yüreğin?
Özenle yaşamaktı aşkın meali.
Gün b/ölen ve b/ölünen
Ömür ise layığı ile hidayete eren
Öncesinde sonrasında verilen hükmün
İbaresi miydi katıksız asalet?
Düşkün değildi matem
Dökülen pare pare
Hicvi ömrün aslında evrence sunulan
taziye.
Katık ettik dirhem dirhem
Meylettik aşka
Hırpani bir ömrün sarkıtı idi hüzün
Ama aşktı evrelere eşlik eden
En çok insan aşka aş eren
Ve muhabbete.
Nur yüzlü seyyah yürek
Görünenden çok öte hicabı dünün
Gün olmaya meyleder de eder gönül
Günyüzü görmek illa ki Rabbin
takdirinde.
Melun rüzgâr
Kasvetli gece
Aydınlık kılan illa ki gaipten gelen
umut ve neşe.
İrsaliyesi ömrün
Tutukluk yapan bir düğüm belki de
Elbet haiz olmak o iyi niyete.
Varlık ne kasvetli ne radikal
Yoklukla terbiye olan herkes de iyi
anlar.
Açlık ne ki hem?
Aç kalan ruhu beslemek değil mi amaç
hidayetle?
Kefil olduğum mevsim
Katili olduğumuz nice güzellik ki
Zamanı da hararetle def ettik mi.
Künyemizde zarar ziyan
Aşkı kim insan kimi zaman
Bilip bilmeden eder de eder yerle
yeksan.
Bir hurafe olsa da mutluluk
Ruhu katıksız yoran ve iyi eden
Elbet ufukta saklı katıksız umut.
Öğreneceğim daha nicesi
Vakit yeter yetmez
Rabbime sundum ben bir kez içimin
özetini
Hem O, değil mi beni benden iyi
bilen?
Varsın eksiksiz essin meltem ve matem
Bir ayraçsa şu şiir
Bir azat edebilseydim yani ruhu
ezelden?
Kat edeceğim nice yol
Kat çıkacağım nice hayal
Umudun ışığı sönmesin yeter ki
Bir gül ya da bülbül
Açan solan yerli yersiz
Bazense şakıyan gün ve gece
Köstekli saatin zincirine takılı
adeta ömür
Elbet o da babadan yadigâr
Ömür boyu arkamı yasladığım ölümsüz
çınar
Bir vakit ki
Sonlanmayan bir akit
Yeter ki rızası olsun Rabbimin
Yaşadığım kadar katık yaptığım sevgi
değil mi ki
Dünyalar kadar…