Online Üye
Online Ziyaretçi
Haziran ayında yazıp notlarıma kaydetmiş olduğum bu şiiri paylaşmayı unutmuşum, az önce farkına vardım. Kısmet bugüneymiş. :)
YOL YAKINKEN DÖN
Vaktini
verene vaktini ayır
Nefsin ne
isterse ona de: hayır!
İmtihan
meydanı şu fani dünya
Ne keyif
yeridir ne de panayır!
Dalmışsın
dünyaya büyük gafletle
Ne yapmak
istersin sen bu hâletle
İlim irfan
öğren; tanı Rabbini
Maksuda varılır
mı hiç cehaletle?
Hikmetle
bakmazsın var oluşuna
Ahvalin
benziyor deve kuşuna
Gövden
dışarıda, gözün kapalı
Çabaların
yersiz, boşu boşuna
Başını
sokmuşsun gaflet kumuna
Şaşıyorum
senin bu tutumuna
Bu vaziyet
sana münhasır değil
Sirayet
eylemiş nas umumuna
Yol yakınken
dön gel, bak ahiret var
Masnuat
ölümlü, yalnız Allah yâr
O'nun
emirlerine harfiyen uy ki
Huzura
alnının akı ile var!
Söyler
misin, nedir bu sendeki hâl
Bir çeki
düzen ver kendine derhal
Görürsün her
gelen bekaya gider
Başta Habibullah
etmiş irtihal!
Hamdi'yim
nefsime bu tavsiyeler
Sözlerden
ilhamdır tüm kafiyeler
Ömrümüz
sınırlı, yol yakınken dön
Boşuna
geçmesin şu saniyeler
Mustafa
Gül (Hamdi)
(11.06.2020)
Maksud: Hedeflenen,
amaç
Münhasır:
Şahsa ait özellik
Sirayet: Karşısındakine
geçme, bulaşma, etkileme
Nas:
İnsanlar
Beka: Baki,
sonsuz âlem
İrtihal:
Ahirete göç etmek
Not: Bu şiir, Bediüzzaman hazretlerinin SÖZLER
isimli kitabındaki “14. Sözün Hatimesi”nden esinlenerek yazılmıştır.