aralıksız bir fırtına dünya
yıllarını biçmiş hayatların
hasad mevsimi bir tarla
hiç durmayan kötülükler
kan gözyaşı üzüntü kederler
herkes nasibini alıyor
kimse kaçamıyor yerinden
ektiklerini biçiyor
tırpanlar vuruluyor hayatlara
gövdesine kurt girmiş yenilmiş,
dalları çiçekleri gençliği kurumuş
kalabalık caddelerde insanlar
sorumsuz kavgalar ,
isyan sesleri şehrin kiri
onca karanlıklar içinde şehirde
gördüm onu kendim gibi biri
bir kafile kuş uçuyor
bir vapur cevap veriyor
koyu bir lacivert boğaz
poyraz sert vuruyor denize
su dalga dalga dans ediyor martılarla
görünmez bedeniyle seni düşünüyorum
soluduğum havada içtiğim suda
sen kahve gözlüm deniz şehrin ufkunda
susarak geçiyorsun gözlerimden
saçların akıyor denize
kırgınım kızgınım kendime
bana ne yaptın sen ne haldeyim
gezmediğim yer kalmadı bir bilsen
hayalimden gidersen eğer,
bir mavi uçurum
bir yalnızlık büyütürüm ben…
