Son Vermek
Gerek
Bana düştü
böyle üzgün görünmek
İster miydim
mutsuzluğu seçmek
Kaldırımlarda
taşlar ben gibi yalnız
Üzerine az
sarılarak yatmak gerek
Aradım mutsuzluğumu
buldum
Yeşermek isterken
içinde kurudum
İki yanımda
hüzne saati kurdum
Hüzne az
vararak yaşamak gerek
Bana düşmedi
seninle olmak
Zordu anladım
sana sarılmak
Var mı diye
baktım etrafıma anlayan
Anlayışa az
vararak anlamak gerek
Nasıl olduysa
oldu bir anlık
Aydınlıkken etraf
oldu karanlık
Yokuşlarda bulamadım
bir canlılık
Yokuşları az çıkarak varmak gerek
Evlerin bacaları
gibi tütüyorum
Kendimi de alıp
senden götürüyorum
Giderken ey
kaldırım taşları sizi öpüyorum
Sizlerdeki yalnızlığa vakıf olmak gerek
İn cin benim
gibi uyanık yatmamış
Yollar sessiz
duruyor kalabalıklaşmamış
Niyetler düşlerle
birbirine kavuşmamış
Gönlüne az
sarılarak sarmak gerek
Sokağın hangi
yanındayım ne önemi var
Yolum karanlık
ya da aydınlık ne fark eder
Sapmışım yolun
karanlığına kim tutar
Aydınlığa az
vararak aydınlıkla kalmak gerek
Yumuşak bir
kucaktı özlemle istediğim
Sana seninle
sana rağmen söyleyemediğim
Tutmuştun ayrılıkların
elinde koparamadığım
Üzerine az
sarılarak yatmak gerek
Bu seni
anlatan şiirlere son vermek gerek
Mehmet Aluç