Gözlerim sabýkalý, yüreðim müzmin mahkum,

Esaret ta ezelden, sezilmiyor Fikret Bey.

Hala parmaklarýmda, peþrevde bekler ruhum,

Gül attýðým kim varsa, üzülmüyor  Fikret Bey.

Mesafeler öteden, koþtum geldim huzura,

Ömrüm boyu bir vakit, konmamýþým  hazýra,

Benden kaynaklý olay, gelmemiþtir zuhura,

Belayý istemezsen, yazýlmýyor Fikret Bey.

Her hakký  mahfuz bildim, saygýda kusur etmem,

Toplasam her yanýmý, onda bir küsür etmem,

Bir acizim köþemde, asi bir unsur etmem,

Dilim küfre kilitli, çözülmüyor Fikret Bey.

Çoðaldý dalkavuluk,  baþa çýktý ayaklar,

Kýymetli  aðaç oldu,  þu bildiðin kavaklar,

Üretmeden köþeyi, dönecekmiþ aylaklar,

Karýþmýþ içimize, sezilmiyor Fikret Bey.

Geceler karanlýðý, suretiyle boðarken,

Sabahlar uzletine, yalýn kýlýç doðarken,

Yaðmur bile topraða, vefasýzca yaðarken,

Þu ölmüþ insanlýkla, kýzýlmýyor Fikret Bey.

Ne zaman kirpiðimi, kapatsam þu zamana,

Zeval gelir bilirim, göðsümdeki imana,

Elbet sabretmek düþer, en þerefli insana,

Þeref öyle tuvale, çizilmiyor Fikret Bey.

Unutmuþuz Mehmet Bey, demeye utanýrým,

Hak getire insanlýk, övmeye utanýrým,

Þöyle tövbe etmeden, ölmeye utanýrým,

Çiðnemezsen nefsini, ezilmiyor Fikret Bey.

Kalemim sevgi dolu, sitenin güllerine,

Her daim saygý duydum, aþk kokan ellerine,

Þöyle güzel konuþan, o narin dillerine,

Alýþtýn mý bir kere, bezilmiyor Fikret Bey.

Çatacak kimse mi yok, Toy Musa, Kurþun Erol,

Nefesi bir de Mihman, kolaydýr dal kafa kol,

Amma Adem deyince, bir titre ve hazýr ol,

Öyle þair sathýma, sýzýlmýyor Fikret Bey.

Aðýr olur astsolist, kalemi destan yazar,

Görürüm herkes bizi, kýskanýr hatta kýzar,

Öyle gelmem ben gaza, bu mevzu böyle uzar,

Þom aðýzlar þiirle, büzülmüyor Fikret Bey.

Adem olup göðüsle, üstesinden gel her zorun,

Musibet gelse bile, diyorum hayra yorun,

Her yanýmýz badire, her yanýmýz bir sorun,

Memlekette sefayla, gezilmiyor Fikret Bey.

Adem Efiloðlu

Þom aðýzlý: Her olayý kötüye yoran, sürekli olarak kötü, uðursuz þeylerden söz eden.