Ölü bir mevsimi daha uğurladım bu gün ve başımda inanılmaz bir uğultu bir de çınlayan kulaklarım.

 

Sözcüklerim yamalı bu gün ve yüreğim haddinden fazla üzgün.

 

 

 

 

Günü b/ölen hangi heceyse

Hangi şiir ve insansa

Hayata tutunduğumun da ispatıdır hani:

Elbette sevmelerden geçerken yolum

Bir de sonsuzluğa uğurladığım

Ah, nasıl da düştü mutum ve gözyaşım

İçime akıttığım ne ki

Taşkın yüreğin de mezarı iken sessizlik

İnadına bunca kin ve nefret dolu cihanın

Daha çok sevebilmenin de garantisi elbet.

 

İçimde rüzgâr

Yüreğimde saklı nice naaş

Azgın sularda boğulan bir gemi gibi

Gel gör ki terk etmedim güvertemi.

 

Kaptan köşkündeyim

Hazan ve hicaz makamı

Sözcüklere soruyorum kimi zaman:

Nedir  bunca insanlığın hoş gördüğü zulüm ve acı

Önce kendime çeki düzen verdiğim

Ah, bir de elimi sevdiklerimden çekemediğim.

 

Miadı dolan bir can’ı uğurladım bu gün

Aşkımın da hüznümün de kâhyası değil hani rüzgar

Azıcık durgun bir gün

İçimdeki kıyılara vuran bir aymazlık ki

Göğün de sandukası tıklım tıklım

Elbet göç eden canım komşum

An itibari ile bekletildiği bir boşluk

Elbet içine konulacağı o ufacık mezar.

 

Artık duman tütmeyecek bacasında

Ve bana tek selam veren insan

Mademki konu açıldı komşulardan.

İç içe geçen acı ve hicap

Sevgiyle ördükleri bir dünyada saklı bir t/uzakmış meğer

Gönül gözüme eşlik eden bunca hüsran

Bir devir daha kapandı işte

Eskilerden de geriye kalmadı hiç kimse.

 

Soğuk duvarlara dokunmayacak elleri

Soğuk bedenine nasıl yağacak kim bilir kar taneleri?

Kuşların asası ve divası

Kuşlarını çok seven o adam

Yangın yeriydi kalan geriye

Hem de uğurlayıp tüm ailesini Ahrete.

Şimdi de sen düştün ya o yola.

 

Gözümden düşen yaşlar ne ki?

İçim kan ağlarken.

Sözcüklerin de üşüyor elleri

Bense dokunamıyorum bile uzağa gidenlere

Yarım kaldı yine bir hikâye

Mutluluk düşmedi hem payına

Ama yetinmeyi hep bildin, canım komşum

Yetmedi pay ettin neyin varsa.

 

Bu, bir şiir değil belki de

Bu, ben değilim

Kefilim canım komşuma güzel yüreğine

Öncesinde de toprağa vermedik mi onca insanı?

İyiler hep mi erken gider?

Kötülere ise yok sözüm

Sadece gülen gözlerinde yaşadığını biliyordum özünün

Ve özrünse iyi bir insan olmak

Küçücük bedeninle ne çok yalnızlığa ve acıya tutsak.

 

Üşürdün çok hem de

Hissederdik sıcağını oturduğun evin

Ama asla ısınmazdı bedenin ve yüreğin

Ya, şimdi?

Seni şiirlerle ve rahmetle uğurlamak istedim

Ah, keşke son kez seni görseydim.

 

Uğurlar ola, canım komşum

Bil ki hep de saklı kalacaksın hatırımda

Titrek sesin ve ellerin

Gülümseyen yüzünde açan güllerden

Hep de bize armağan ettin

Benimse sevgim ve duam sana emanetin

Seni ve tüm sevdiklerini ben de Rabbime emanet ettim.

 

 

 


( Uğurlar Ola Canım Komşum... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 20.01.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.