‘’Tükürsem cinayet sayılıyor, diyordu birisi.

Tükürsek cinayet sayılıyor artık…’’ (A. Telli)

 

 

Sözcüklerin saçmasıydı ruhumu delen belki de yalnızlığın bekası idi sözcüklere eşlik eden rahmet ve yüreğimin de kalemimin de dokunulmazlığını şerh düştüm en çok da mevsimin uyruğunda saklı bir sevici kuştu içime sızan lanet ve aşkı iksir bildim en çok da aşka eşlik eden coşkuyu ve hüznü ve hasreti de kelam belledim yalnızlığın sözcüklere düşkünlüğünde yüzümdeki gölgelerden şiirler ördüm, hafız hatta dün gibi aklımda o saçları örülü kız gidip gelirken okul yolunda…

 

 

 


 

Makûs talihi fermanın

Yokluk ç/ağında varlık addedilen hüznün

Kefeninde saklı nice ç/ağrı

Ve aykırı duygu…

Öyle ya;

Kimseden izin almadım ben severken

Ve işte ihya ettim kimse

Yüreğimi dürten

Aslında baskın bir rüzgârdı benimki dinmeyen

Bariz yanılgı bariz alındığım

Basireti bağlandı sevginin

Ne zamanki dokunsam tinime, tenime.

 

Yüreğimde dolunay

Gözlerim çakmak çakmak

Hep sevdim, hafız:

Ben sadece sevdim

Çocukça bir neşeyi sürdüm mevsime

Ben mevsimdim her daim

Feri sönmeyen güneşin ta kendisi idi katıksız neşem.

 

Aşkın ilahıydı hayat

Hayatın da ırmağı

İçimdeki bitimsiz yangın.

Hep yandım hafız hep de söndüm

Meğerse yanan içimdeki titrek ışıkmış

Kimselerin asla ve asla görmediği

Tam da dokunacakken eleme

Bir baktım ki hüzün hırkam asılıymış

Kırkladığım acılardan

Arda kalan

Bir kuşluk vakti

Uykuyu tahliye ettiğim bir gecenin de feri

Acının da fendiymiş hani yenen bu gölgeyim.

 

Muzip bir gölgeyim

Metruk düşlerin de avcısı

Her şerde var bir hayır madem

Kervanda sürüklendiğim.

 

Ezanlarda bulduğum huzur dışında

Aşkı yaşatan şahikanın kanatlarında

Uçtuğum ve düştüğüm.

Yandığım ve üşüdüğüm

Üşenmeden de sevdiğim evren

Kanatları kırıkmış meğer dolunayın

İçimde saklı ne yaşan ne dümen

Dümeni kırdım illa ki sevmekten

Geçmişken yolum

Bir battım ki hüznün dibine

Bir de çıktım ki yüzeyine ömrün

Fermanıymış kaderim

Elem satan mutluluk veren bir heyula ki

Kambersiz değilmiş düğün

Kalemse yana yakıla dürten

Kelamdan da bol ne vardı hem?

 

Matemin rengi

Meltemin fevri sihri

Dokunulmazlığı sevginin lakin

Yeni yeni düşmüşken

Yolum kendime, kendimsiz bir dünyanın

Özleminden de feragat ettim Rabbim

Bu dünya sevdikçe güzel madem

Sevilmekse düşen geceye

Gece düşerken gözlerimden

Sevmeyi de layıkıyla üstlendiğim

Beylik bir sitem ki

İçimde saklı renk renk kendime.

 


( Hep Sevdim Hafız... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 23.01.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.