Sözlerimiz Musallat Olana

Okuyup bilene olmamalý söz

Lakin hep onlara söylüyoruz duyan yok

Okumak duyma yetisini kazandýrmadýysa

Okumaya ne hacet mirim kime versen kitabý bön bön bakar

Okumuþ gibi yapar

Söylediklerimiz hep kaza yapanlara

Oysa ehil olmak için alýnmaz mý ehliyet

Pazarda manavda satýlmaz satýlýrsa olacaðý budur

Önüne gelen ehil olduðunu sanýr belgesini maalesef alýr

Sözlerimiz insana musallat olana

Bakýnca karþýda sanýr cellat, babasý

Az gülümse dersin taþ yürekli anlamaz

Musallat olana musalla taþý paklar diyelim

Sözlerimiz zamaný tüketene

Tüketmek üzere yerine güzeli koyan yok

Sanki bitmez hazine zaman

Zamanýn bir sonu var mahkemesi çetin zamansýz yerin

Sözümüz eli tetikte olana

Tetikte elin olmasý deðil etik

Biz ne söyledik onlar ne anladý bu kahpelik üstelik

Bir bir tükeniyorlar sancýlarý bundandýr derim

Sözümüz doðru yolu eðri edene

Babanýn yolu deðil ey vicdansýz bu ne edepsizlik

Zaten kendisi eðri yolu düzeltemez fark ettik

Eðri yürürken uçuruma düþer birde bakýn üstelik

Sözümüz sözü aþkla tutkuyla sevene

Severken kalbi aþkla hakký insaný deðerli bilen zatlara

Aþk hepimizin'dir diye buyurur sofraya

Aþkla yol alýr gülleri ekeriz sözle yollara

Aþkla varýrýz olduðu kadar bu yolda

Gönlümüz aþkla olur bir radar maþallah

Benden de bu kadar derim sizlere

Okuyan nasibini alýr okumayan okumaz ne edelim yani

Mehmet Aluç