CEVİZLERİ NİYE YUKUYA DİKTİNİZ?

             İpçi Erdoğan dağları ve doğayı çok seven birisiydi. Baharın gelmesiyle adeta yeşil bir örtüye bürünen dağlarda koyun, kuzu, kuş seslerinin birbirine karıştığı zamanlarda Pazar günleri dükkanların kapalı olmasını bahane ederek arkadaşı Halil İbrahim Gaya ile mantar bulma bahanesiyle akşama kadar o evlek senin bu evlek benim tepe bayır dolaşırlardı.

            Kuru temizleme işiyle geçimini temin eden Gaya çocukluğunda sığır çobanlarına çeltek giderdi. İşini kıvırdıktan sonra köylerinin dana çobanlığına terfi etmişti. Kaya olan soyadını köylülerinin önce babasına daha sonrada kendisine yakıştırmasıyla Halil İbrahim olan adı unutularak zamanla Gaya olmuştu.

            Askerden geldikten sonra şehirde ki namlı bir kuru temizlikçinin yanına çırak olarak girer, sanatının inceliklerini öğrendikten sonra da kendine olan güven ve cesaretiyle mesleği üzerine bir iş yeri açar.

            Erdoğan ile Gaya aynı köylü olmaları dolayısıyla samimiyetleri önceleri selamdan öteye gitmezken aradan geçen yıllar içerisinde dükkan komşuluklarının yanında iki candan arkadaş olmuşlardı..

           Gaya çoban olmasından dolayı dağlardaki evleklerin yerlerini çok iyi bilirdi. Evlek otları normal otlardan daha koyu yeşil renginde ve yerine göre metrelerce süren ince uzunlukta olurlar. O yıllarda insanların çoğunda motorlu araç olmadığı için şehirle dağ arasındaki en az iki saat kadar süren yaya yolculuğuna mantar toplamaya gitmek için kimse cesaret edemezdi. Bu yüzden dağlardaki mantarlar çobanlara ve yakın köylerden yaya yürümeyi göze alarak gelen mantar toplayıcılarına ya da şehre getiren satıcılara kalırdı.

            Erdoğan babasının otomobilini bir bahaneyle aldıktan sonra önceden sözleştikleri Gaya ile daha henüz güneş doğmadan dağlara ulaştılar. Gaya’nın dediğine göre güneş doğduktan sonra evleklerin otları iyi seçilemediğinden mantar bulmak zorlaşırmış. O gün bayağı mantar toplamışlardı. Nisan ayı sonlarında başlayan mantar toplama işi Haziran ayı ortalarına kadar devam etti. Ondan sonra mantarlar kurtlandığı için herkes gibi onlarda o yıl için mantar sezonunu kapatmış oldular. Erdoğan aradan geçen yıllar içerisinde mantar hususunda arkadaşı Gaya'dan bilmediği her şeyi öğrenmişti

            Bu mantara gidiş gelişlerin birisinde Erdoğan gezerken yerde bir yaşlık olduğunu fark eder, eline aldığı sivrice bir taşla toprağı biraz eştiğinde oradan az da olsa bir su çıktığını görür. Akşam olanları babasına anlatır. Bir müsait günde babası ile beraber orasını kontrole giderler.         

            Kırşehir Kervansaray dağlarında Boztepe yolu üzerindeki İn denilen mevkideki sızıntı suya güvenerek Erdoğan ve babası Hasan birlikte orasına bir çoban çeşmesi yaptıktan sonra etrafına da ileride büyüyünce insanlar gölgesinde oturur düşüncesiyle bolca söğüt ağaçları dikerler.

            Aradan geçen yıllar içerisinde ağaçlar büyümüş, oranın doğa güzelliğini duyan araç sahipleri aileleriyle birlikte her hafta piknik yapmaya gelmeye başlamışlardı. O mevkide hayvan otlatan çobanlar oluşan kalabalıktan dolayı hayvanlarını doğru dürüst bu çeşmede sulayamadıkları için şikayetçi olsalar da bu durumlar Erdoğan’ın azmini kırmıyor ağaçlandırmaya hiç ara vermiyordu.

            Erdoğan babasıyla beraber çeşmenin alt kısmına on beş kadar “uzun ömürlü ağaç” diye ceviz fidanları dikmişlerdi. Aradan bir ay geçmeden cevizlerden üç adeti yerinden sökülerek çalınmıştı. Dağ başı değil mi, bekçisi yok ya, kim kime tım tıma, buralar ıssız yerlerdi. Babası öfkelense de Erdoğan; “baba bu işi zamana bırakalım, esen yeller bana buradan haber getirir, sen yeter ki sakin ol, canını sıkma” diye ona moraller vererek gönlünü almıştı.

            Erdoğan’ın doğaya olan bu hizmetleri dilden dile anlatılırken olanlar Kırşehir’de hayır sahibi esnaf Muzaffer Marşap’ın da kulağına kadar gelmişti. Muzaffer ağabeyi ile Erdoğan zaten yıllardan beri  tanışıklardı. Bir gün Muzaffer Marşap Erdoğan’ın iş yerine gelerek “deli oğlan şu parayı al, çeşmenizin etrafına benim adıma yirmi adet ceviz fidanı dik, orada benim de hayrım olsun” der.

            Erdoğan Pazar günü şehirde kurulan ağaç pazarına gider, başka şehirlerden getirilmiş olan kamyonlara dayalı ceviz ve her tür ağaç fidanlarının yanında yerli yeni sökülmüş fidanları satan esnaflarda ağaç pazarında yerlerini almışlardı. Sağı solu dikkatlice dolaşarak cevizin iyisini ve ucuzunu araştırır. Bir müddet sonra yerli meşhur Kaman cevizi satan birisiyle “bunun bir hayır işi olduğunu” ileri sürerek ele satılanlardan daha aşağı bir fiyata pazarlıkta anlaşırlar.

            Erdoğan cevizlerin düzgün olanlarını seçerken satıcı da başka müşterileriyle ilgileniyordu. O sırada Erdoğan bir elinde ceviz bir elinde sigara tutan bir ufak boylu, başı kasketli, kendisinden on yaş kadar büyük bir köylüsüyle göz göze geldi. Adam satıcıya “Erdoğan’ın cevizini bir eksik say hemşehrim, onu ben götürüyorum” diyerek yoluna yürüdü. Erdoğan yerinden kalkarak hızlı adımlarla adama yetişti. “Ağabey bir hayır sahibinin parasını ödediği bu ceviz fidanlarını bizim dağdaki çeşmenin etrafına dikeceğim, cevizini o adamın hayrına herkes yiyecek. Sen bu ceviz fidanını bahçene dikeceğin için orası senin olduğundan bunun cevizlerini sadece sen yiyeceksin, o yüzden aldığını fidanı yerine koy” diyerek eskiden beri huyunu hiç sevmediği bu adama kızdığından öfkeyle bir sigara yaktı.

            Erdoğan’ın cevizi elinden alacağını hesap edemeyen köylüsü buna çok içerlemiş olacak ki kendilerini seyredenlerin yanında bayağı bozulmuştu. Gizlemeye çalıştığı o kızgınlıkla “yahu Erdoğan; siz cevizleri niye yukuya diktiniz, o ceviz fazla uzun ömürlü olmaz” derken dağdaki yaptığı hırsızlığı su yüzüne vurduğunun farkında bile olmuyordu.

            Erdoğan babasına ölünceye kadar bundan hiç bahsetmedi. Hırsız köylüsünün yıllar sonra öldüğünü duyunca köye cenazesine gitmişti, dağdaki çalınan o üç cevizi bahçenin bir köşesinde görünce tüyleri diken diken oldu. Kimse kabre giderken yanında bir şey götüremiyordu. Adamın damatlarından birisini bir kenara çekerek durumu olduğu gibi ona anlatmada bir mahsur görmedi. Rahatlamıştı.

Resmin solundaki küçük oğlum Hasan (1981), sağındaki ağabeyi Serkan (1976).

ERDOĞAN ÇALIŞKAN KIRŞEHİR. 04 03 2021 GERÇEK YAŞANMIŞ ÖYKÜLER.

       

           

           

 

( Cevizleri Niye Yukuya Diktiniz başlıklı yazı İpciERDOĞAN tarafından 4.03.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.