Susku galoşları hüznüme örtü
Baykuş yığınıydı hırs öfke kini
Kader beni aldı bana getirdi
Kimse anlamadı hiç kimse beni
Kaç defa öldüm ben
gece yarısı
Derin kederlerle izahsız acı
Cennet dürüyordu gayya sürüsü
Kimi bozacıydı kimi şıracı
Sevdiklerim kara yazgı gibiydi
Celladımın hepsi tapınağından
Çoğu infazlayan ezgi gibiydi
Henüz çıkmamıştı kılıçlar kından
Mısra hışırdattık gün gün öfkeli
Kapadık gözleri sabıra yattık
Bağırtılarıma dediler deli
Hain yarıştıran ağular tattık
Sözcükler
dostlarım benle yürüyen
Onlar nefes bana onlar gökyüzü
İsmim hakikattir dünürüyüm ben
Mizân söyleyecek mutlak son sözü
Ömer Ekinci Micingirt
