Yalnızlığım
.
Yalçın kayalıklarda dalgaların sesinden,
Hüzün nağmelerini dinletir yalnızlığım.
Ölümü hatırlatan o soğuk nefesinden,
Yaralı yüreğimi inletir yalnızlığım.
Rüzgâr kendi halinde, yıldızlarsa avare.
Ay ışığı hayalbaz, efsunlar hare hare.
Hıçkırıklarla coşar, bana sormaz. Ne çare?
Uyandırıp geceyi ünletir yalnızlığım.
Ayaklarıma değen köpüklerde ne yazar?
Adres kısmında hangi taze kazılmış mezar?
Karanlığıma birden yakamozlaşıp sızar,
Acı bir tebessümle şenletir yalnızlığım.
Ha düştüm, düşeceğim; belime sarılan kim?
Belki de içimdeki yok ettiğim ötekim.
Gölgeleri getirmiş, oysaki ben hep tekim.
Fısıldar, kulağımı çınlatır yalnızlığım.
Bugün değilse yarın, kapanınca perdeler,
Salımdan tutacaklar acep şimdi nerdeler?
O ince kalburundan hatıraları eler,
Garipliğimi suya anlatır yalnızlığım.
Sürüncemede kalan kararım netleşince,
Süzülür gözlerimden yaşlarım ince ince.
Ecelin şefkat eli saçlarıma değince.
Derdime nokta koyar, sonlatır yalnızlığım.
Mücella
Pakdemir
(
Yalnızlığım başlıklı yazı
M.Pakdemir tarafından
13.03.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
