Kayýtsýzlýðýn zirvesinde bir boþluk payýma düþen oysaki içimdeki s/onsuzluk duygusunu paylaþmaktan öte bir amacým yok ve ýssýz yollardaki ulvi duygular: sancýlý ve sanrýlý bir hayatýn iz düþümü iken sessizliðin gürültüsü elbet yürek çarpýntýsýna eþlik eden nice duygu en çok da ölümle eþleþen kaygýlar.

Kocaman bir parantez açtým bu gün ve içimde ne var ne yok tek tek yýðdým içerisine ve açýk kalan kapýdan sadece süzüldüm çünkü beni bekleyen baþka kapýlar vardý ve ben geride açýk kalan o kapýdan ümit beklemiþtim bunca zaman çünkü metanetim ve asaletimle sapasaðlam ayaktaydým üstelik beni çökkün görenlere inat ben aþka ve inancýma biat mademki sadýktým Mevla’ma ve içimdeki çocuða týpký senin geride býraktýðýn gibi baba: ben hala ayakta kalmayý baþarmýþtým iþte.

Frapan sözcükleri gömdüm derine týpký en derine gömdüðüm sayýsýz þüheda aný gibi ve acýnýn getirisi iken yalnýzlýk ve aþkýn tohumu iken inanç…

Yalnýzlýðýma sahip çýkan biri var çünkü ve ben hep birileri bana sahip çýkacak diye beklemiþken bir ömür.

Çýnarýmdýn sen sonra gittin ve cýlýz bir fidan olarak sadece zayýf kökümle ait olduðum topraktan bir yerlere de gidemedim iþte.

Gidenler vardý uðurlamak aklýmdan dahi geçmezken.

Gelenler var sandým ama asla tokalaþamadýðým yaban eller.

Gidenlerdi madem acýnýn kökenine sadýk ve gidiþlerini hayra yormadým gel gör ki her þerde de bir hayýr vardý elbet hayýr, diyemediðim.

Sandým sadece sandým içine saklandýðým sandýðýn kapýsý da illa ki kapalýydý ama yüreðim açýktý ve temiz ve temenni ettiðim hiç kimse kalýcý olarak girmedi yüreðime: sadece geldiler ve geçtiler ve kalýcý olanlarýn yolunu g/özledim de g/özledim bir ömür ve iþte nihayetinde infilak etti ruhum ve bu gün, benim miladýmdýr, baba týpký senin öðrettiðin gibi ve unutmaya yüz tutmuþ çok þey yeniden gerçek kimliðine kavuþtu baba: týpký benim ve içimin gerçek olduðu kadar üstelik içimden geçen herþeyi bilfiil dýþarý yansýtma arzuma yenik düþüp de bir ömür nihayetinde Yaratan tarafýndan kabul gördüðüme kani olduðum…

Sandýðým çok þey ve inandýðým çokça insan elbet sahici olmadýklarý bir bir çýktý gün yüzüne en çok da içimdeki sevgiyi salmýþken evrene sonunda kendime eriþtim, baba aslýnda defalarca kendimi arayýp bulduðum ama sýrf baþkalarý için kendimi en arkaya ittiðim…

Meðerse en çok deðer vermem gereken sadece ben imiþim üstelik kubbelerden taþan rahmet ve okyanuslar açan yüreðimin de iz düþümü iken kendime duymam gereken sevgi ve inanç elbet öncesinde arayýp da Mevla’mý bulduðum…

Mevla’mý bulmama binaen her þey zaten seyrini deðiþtirmiþken ve ben sadece O’na layýk bir kul olmak adýna kendimi deli gibi sorgulayýp her yanlýþý da üstüme alýndýðým gel gör ki; benim asla yanlýþým yokmuþ, baba.

En çok da senin öðrettiklerin akabinde annemin ve ben illa ki her birine tüm deðerlerime sahip çýkýp da sevdiklerimi sahiplenme arzusu en çok da onay görmek adýna canhýraþ uðraþ verdiðim ve onay görmek adýna kendimden vazgeçtiðim ya da kendimi her þeyin ve herkesin gerisinde býraktýðým…

Gerisin geri de kaçtýðým hayat, baba ve her müþküle düþtüðümde yüküm artarken ve meþgule verdiðim mutluluk oysaki ben huzur ve inanç okyanusunda kulaç atarken anlamadým bile neden birileri tarafýnca yok sayýldýðýmý ama yok saymayan biri hep mevcut idi üstelik ilk günden beri.

Yapmadýðým her yanlýþ için sorgulandýðým…

Her doðrumsa yanlýþ addedilirken…

Aðýr ceza mahkemesi ise aralýksýz iþ baþýndayken ve nöbette geçen ömrüm gecem gündüzüm ve ben tüm insanlara ve sevdiklerime ne kadar sadýk olursam olayým zaman zaman itildiðim ve örselendiðim ve nefislerine hizmet eden tüm kötülükleri de beyaz ve masum ve temiz olarak lanse edenler.

Kendi beyazýmdan þüpheye düþmüþken hele ki son zamanlarda acýmasýzca yargýlandýðým ve nerede ise tüm cihanýn suçunun üstüme atýldýðýmý ve suçlandýðým o mecliste bildiðim ve asla idrak edemediðim tek suçum:

Benden baþka birilerini illa ki kanýksayýp kayýtsýz þartsýz güvenip sevmiþken aralýksýz sallandýrýldýðým daraðacý.

Güme giden çok þey var günümüzde baba hele ki sen gittikten sonra hele ki içinde bulunduðumuz çaðda.

Birileri illa ki zan altýnda kalan.

Aklýmýzdan geçenlerden bile þüphe duyduðumuz en çok kendimizden ve sevgimizden þüphe duyup ilk olarak kendimizi baþkalarý yerine ve baþkalarý adýna cezalandýrdýðýmýz…

Ýnancýn dahi sorgulandýðý bir çað.

Sevginin heba edildiði.

Kadýna ve çocuða yapýlan þiddet ve zulüm ve birileri mercek altýnda birileri zan altýnda ve herkesin birbirinden þüphe ettiði nihayetinden insanýn kendinden emin olamayýp sýrf birileri ikiyüzlülükle beslenirken an gelip kendimizi kendimiz iken yerin dibine sokan.

Zor zamanlardan geçiyor insanlýk ve de ülkemiz.

Ýnsanlar o kadar deðiþken ki bu yüzden her gördüðümüzü gerçek bilip bir de inanýp güvenirken nihayetinde oklar bizi hedef alýyor lakin bu sadece bir ihtiyaç:

Birilerine inanýp da güvenmek ve sevmek ve paylaþmak ve inan ki; senin gittiðin zamaný çok özlüyorum çünkü insanlýk git gide çamura batmakta bu da yetmezmiþ gibi birbirine illa ki çamur atýyor ve kurunun yanýnda yaþ da yanýyor.

Bunu uzun zaman kabul etmek istemedim bu yüzden asla da benzemeden birilerine sadece insanlýðýmla ve doðrularýmla ve bitimsiz sevgimle iz düþmek istedim evrene ve düþtüm de izimi ama çok kere de yere düþtüm yetmedi gözden düþtüm ama nihayetinde ayakta kalmayý baþardým bir þekilde.

Birileri beni sevsin beni kabullensin diye beklediðim onca zamandan sonra anladým ki; bana yetecek olan yine benim en baþta O’nun tarafýndan kabul görmek adýna savunduðum tüm deðerlerin yine sadece O’nun tarafýndan kabul görmesi ve bunu bir þekilde hissetmem.

Dünyanýn bir cennet olmadýðý aþikâr bu da yetmezmiþ gibi içimdeki cenneti yok saymama vesile olanlar yüzünden çok uzun bir süre inanýlmaz acý çektim ama düþtüðüm yerden kalkmayý da bildim her sefer elbet sadece O iken bana sahip çýkan ve dayanma gücü veren.

Tarafýnca ihanetine uðradýðým sürüsü ile insan üstelik yakýnýmda ya da uzaðýmda ama kabul görmek için artýk mýzmýzlanmayacaðým üstelik yeteri kadar beni kabul eden insanlarýn da mevcudiyetine bir þekilde vakýfým yoksa an itibari ile bu satýrlarý yazýyor ve gülümsüyor olamazdým, baba.

Renklerim saklý içimde elbet doðamdan gelen.

Siyahý da seviyorum zaman zaman çünkü aydýnlýk kalmama illa ki vesile.

Ve zýtlýklarý da kabullendim artýk nihayetinde kendimi sevmeme vesile oldular.

Ve kötülerden hatta olumsuzluklardan nefret dahi etmiyorum çünkü biçimlenecek nefret duygusu aslýnda cehennemi yaþamak bu yüzden sadece haz etmiyorum ve uzaðýndayým gölgelerin ve münafýklarýn bir de inançlý ve sevgi dolu olduklarýný haykýrýp da maskelerini saklayanlardan uzaða kaçýyorum ve kalp gözüm sayesinde bir þekilde ayýrdýna varýyorum insanlarýn ve içlerindeki niyeti bir þekilde hissedip kendimi iyi kötü koruyorum ama biliyorum da beni sonsuza kadar koruyacak olan Ýlahi Güç sayesinde daha da çok yol alacaðým.

Deðerlerim.

Akla zarar bitimsiz sevgim ve coþkum.

Ýnancým.

Ara sýra ivme kaybetse de saklý tuttuðum umudum.

Her halükarda yaþýyorum baba ve nihayetinde kendimle uzlaþmayý baþardým sayýlýr ama bitmeyen de bir yolculuk üstlendiðim ve kýsa molalarla yola devam ettiðim…

Anlayacaðýn seninle yeniden buluþacaðýmýz güne kadar yapmam gereken çok þey var üstelik kendimi sevmek için de sayýsýz sebebim ve içimdeki sevgiyle yazma aþkýmýn arasýndaki korelasyonu da hesaba kattýk mý daha da yazacak çok þey var bu yüzden bol bol da zamana ihtiyacým var elbet O, izin verdiði süre boyunca bu yüzden seninle görüþeceðimiz güne kadar ara ara yazacaðým sana týpký önceden olduðu gibi.

Emanetlerine sahip çýkýyorum baba ve seni ve tüm sevdiklerimi Allah’a emanet ediyorum.

Seni çok sevdiðimi ve özlediðimi sakýn unutma.

Üstelik Allah’tan sonra beni en çok da sen sevmiþ iken…