‘’Yazarken sahteliðe düþmekten, sana yalan söylemekten ve olmadýðým biri gibi görünmekten sakýnýyorum ve o kadar kendim oluyorum ki dünyaya karþý korunaksýz kalýyorum…

‘’Benim tereddütsüz baðlý olduðum þey sen deðilsin, yazmak. Yazarken seni hiç düþünmüyorum. Ayný biçimde senin baðlý olduðun da ben deðilim. Yazdýklarým…(Alýntý)

Renklerin saðdýcý olduðunu tahayyül ediyorum sözcüklerin belki de tam tersi…

Ýçimde kurduðum binlerce denklemin öznesi iken o sabit kat sayý elbet yaþýmla ya da kimlik numaramla asla ilintisi olmayan zaten benim de neye denk düþtüðümü ifade etmek imkânsýz nerede ise.

Bitimsiz bir coþku katlanýyor ve nihayetinde sözcüklerim kanatlanýyor.

Sayýsal anlamda emek verdiðim öðrencilik yýllarým ve sayýsal aðýrlýklý bir eðitim alýp yine doðru orantýlý bir meslek seçimine mecbur býrakýldýðým…

Cümledeki ifadeye bakar mýsýnýz? Hem seçtiðim bir meslek hem de zorunlu olduðum kýsaca söylemem gerekirse doðduðum günden itibaren bana sunulan:

Hem seçim hem mecburiyet ve bir ömür bu farkýndalýðý kazanmak adýna hayatýmdan ve mutluluðumdan ve özgürlüðümden feragat ettiðim.

Yalnýz bir çocuk olmak akabinde yetiþkin.

Yalýtýlmýþ bir toplumda sosyal iliþkilere verilen önem ve bireysel anlamda ne kadar çabalasam da ýslýklandýðým elbet saygýn bir fert olmanýn ötesinde bazen asi/l bir rüzgâra denk düþtüðüm.

Aklýmýn ayarlarý ile oynanýrken ve ben sürekli ruhuma ve zihnime yatýrým yaparken elbet ruh saðlýðýmý da saklý tutmak adýna farkýna dahi varamadýðým bir içsel yolculuk ve ne yazýk ki bunu sadece son sekiz sene zarfýnda zamana ve güne naklettiðim.

Bir nakliye aracý gibi adeta:

Aklým iken lokomotifim ve yük vagonlarýnda saklý iken duygularým elbet düþüncelerim at baþý ve dizginlediðim duygularým ve mantýðýmla dans ettiðim sözüm ona ve sonunda infilak etme noktasýna geldiðim.

Süreç iken bir ömür.

Takriben onar yýllýk öz alt kümesi iken varlýðýmýn elbet meslek seçiminde yaptýðým yanlýþýn bir ömrü heba ettiði.

Dünden beri…

Daha doðrusu kendimi bildim bileli bitimsiz bir anlatma isteði mevcut iken içimde bu yüzden haricimde kim varsa illa ki dokunmak isterken oysaki ben içimi okumalarýna izin verip yetmezmiþ gibi karþýmdaki herkesi ayrýntýya boðduðum.

Hele ki on yaþýma kadar evde tek tabanca iken derken bir kardeþe sahip olduðum tabir-i caizse afalladýðým ne de olsa ilk göz aðrýsý derken her yerimin aðrýdýðý ve yalnýzlýðýmýn saçlarýnýn da aðardýðý ve ansýzýn hâsýl olan o coþku ve ciddi anlamda hayatýmdaki merkez noktasý iken aileye bir anda müdahil olan ufacýk kardeþimi divane gibi sahiplendiðim.

Canlý oyuncaðým olma lüksü ile ve ilk arkadaþýmý kaybedip ebediye intikal eden evin büyüðü babaannem ve hayatýmýn ilk on yýlý ona emanet iken akabinde çuhçuh yapan trenin baþýna geçen oyuncak ve de canlý bebeðim.

Elbet okul hayatýmý asla yadsýyamam çünkü evdeki esaretimin sonlandýðý tek mekân hatta ilk ve de son mekan.

Sahipsiz de deðilken duygularým.

Recim edilen bir ödev belki de.

Ve iþte yolculuðum hýzlý bir akýþla ve toleransla dümene geçen iç sesim ve en sevdiðim sýnýf ve de okul arkadaþlarýmýn idamesi ile pay ettiðim her þey kalemimden tutun da duygularým ve arkadaþ olmanýn verdiði mutluluðu bir ömür hiçbir þeye deðiþmezken.

Uyarý mahiyetinde olanlar da mevcut/muþ meðer ne de olsa ilkokuldaki ilk arkadaþýmý sýnýfa nakil gelen bir kýzýn kanatlarýnýn altýna sýðýndýðý ve iþte duygularým iken ilk kez kapkaça uðradýðým.

Çalýnan arkadaþýmýn ardýndan yeniden yola koyulduðum elbet içimdeki insan sevgim hýz kesmeden yol alýrken ve nice arkadaþým tarafýnca illa ki yarý yolda kaldýðým.

Buraya kadar her þey iyi hoþ da…

Lakin ergenliðe uzanan yol derken öðrenciliðin bir meslek olduðunu irdeleyen bakýþ açým belki de herkesten farklý olduðumu henüz idrak edememiþken.

Sözcükler ise hep iç cebimde ve yakamdan da düþmezken sayýsal veriler ve asla izahý olmayan o kaos.

Sözcüklere verdiði önem diðer yandan analitik zekâmý doðru orantýlý bir meslekle iþlenir hale getirme arzum daha doðrusu popüler bir mesleðe beni yönlendiren iken ailem ve elbet zincirlerimi kýrmak aklýma bile gelmezken…

Bir ömür ne ise iþtigal ettiðim ne de olsa birilerinin gözünde büyümek aslýnda içimdeki coþkuyu büyüttüðüm daha doðrusu bu coþkunun beni farklý açýlýmlara yönlendirdiði.

Hem sosyal hayatýmda hem de özel hayatýmda ve mesleki anlamda kendime þart koþtuðum:

Baþarý odaklý.

Baþarýlý olmaksa neye denk düþüyorsa insanlarýn gözünde.

Elbet kabul görmek elbet saygýnlýðýný korumak ve sevilen bir ekip üyesi olmak sanki özel bir ekipte kazý çalýþmasý yapan bir arkeolog iken aslýnda içimdeki kazýyý ortaya çýkarmak ve aralýksýz içimi deþtiðimi fark edemediðim.

Elbet mesleki anlamda hiç de önem arz etmeyen bir açýlým artýk ne alaka ise meslek hayatýmý duygularla süslediðim.

Makul olarak onay almak.

Onay verdiðimse nerede ise herkes ve iþte herkes baþlýðýnda güvendiðim tüm iþ arkadaþlarým hatta nerede ise tanýþtýðým yabancýlar bazen bir mülakat öncesi belki de alýþveriþ esnasýnda yolumun kesiþtiði hiç de tanýmadýðým insanlar elbet yabancý baþlýðý altýnda arz eden gelin görün ki ben herkese eþit muamelede bulunurken.

Eþit olan herkes ama eþleþtiðim nerede ise herkesten ayný karþýlýðý göremediðim bu uðurda onlarca kere çalýþma ortamýmý deðiþtirdiðim iyi de bir ofis ya da bir plaza artýk nerede ise çalýþtýðým yer konu mademki benim insan arayýþým ve onay alma arzum.

Elbet duvara defalarca tosladýðým ve mesleðimle örüntüsü olmayan iç dünyam. Hem zihnimle yol kat edeceðim hem de rastladýðým herkesin onayýný alacaðým ve sayýsal perspektif iken haiz olduðum görevim ama duygusal anlamda asla randýman alamadýðým.

Yazýn dünyasýndaki bu coþkum ise elbet dünün devamý hatta ikramý çünkü yazan ve anlatan taraf olduðum için umarsýzca sýralýyorum iç sesimi satýrlara ve asla gocunmadan yazýyorum ne ise beni anlatan aslýnda beni anlatmanýn hep de katýk olduðu bir hayatýn müdavimi iken kalemimle ringe çýktýðým ve yazdýðým her cümlenin de sorumluluðunu aldýðým çünkü edebiyat adýna hatýrý sayýlýr bir yolculuk olmasý adýna tüm yüreðimle çabalýyorum.

Bir adým ötesi ise:

Çabalamaktan ziyade coþkumun dinmediði ve bir þelale gibi çaðlamasýna izin verdiðim.

Yazarken kim miyim?

Elbet çocukluðu boyunca fazla arkadaþý olmayan.

Yazarken kim olduðumdan öte bir ömür kime/neye denk düþtüðüm elbet sýfatlarýn süslediði ismim her anlamda insan olmanýn mücadelesini verdiðim ve bunu sevgiyle eþleþtirdiðim.

Basit sýradan bir iþ bile bir ev iþi bile sevgiyle yapýldý mý deðer ve güzellik kazanýyor ve insanda sürekli bir kabul görme isteði çünkü sevgiyle kazýlan bir kuyu hatta iðneyle ama sevgiyle.

Anlatmanýn verdiði huzur vereceði huzur adýna.

Ve ne zamanki kendimi yetersiz bulsam-konu ne olursa olsun-büyük bir hayal kýrýklýðý beni esir alan ve içimin sýzladýðý sýzýmýn sýrtýný sývazladýðý yeniden baþlama kaygýsý ve yeniden baþlayýp da hikâyeme kaygýmý sonlandýrdýðým yine de tatmin olmadýkça tereddüt edip kendimi bir üst noktaya taþýma arzusu.

Okuyucu ile kurduðum diyalog ve kendimi okuyucuya yakýn hissettiðim bu sayede kendimle uzlaþý saðlamanýn da tek yolu iken.

Öncesinde bu duyguyu sadece öðrenci ve de öðretmen olduðum yýllarda yaþamýþken ve insan iliþkilerinde etkileþime giden yol ama bunu her sahada gerçek kýlamazken ne de olsa sosyal ortamlarda hâsýl olan as üs iliþkisi ve ayný pozisyonda olduðunuz insanlarla da ister istemez bir rekabet ortamýný paylaþýrken.

Açýölçeri mi hayatýn?

Yoksa acý ölçer mi demeliyim?

Ne de olsa insan iliþkilerindeki o farklý açýlar ve açýlýmlar ayrý ayrý acýlar yüklüyor insana.

Akýl ve duygular illa ki restleþirken ve biri diðerinden illa ki bir adým önde iken bu yüzden edebiyat da hayatýn bir yüzü daha doðrusu madalyonun iki yüzü de mevcut edebiyat denen olguda.

Kendiniz olduðunuz elbet iþin duygusal boyutu.

Ve kendinize bir hedef koyduðunuz: elbet duygu aktarýmýnda mantýksal bir uðraþ ile kalemi ve sözcükleri biçimlendirdiðiniz ve iþte iki ucu da keskin olan ve tek gerçek içselleþtiðiniz sözcüklerde ve kalemin iþ birlikteliði ile tüm kaygýlarýnýzý bir süreliðinize sonlandýrýyorsunuz elbet yazdýðýnýz kadar huzurlu ve anlattýðýnýz kadar da duruluyorsa o dalgalý deniz…

Üstelik yaza yaza kazanýlan farkýndalýk duygusu ki çocukluðumu daha net hatýrlýyorum son zamanlarda ve kendimi ilk algýladýðým ilk hatýrladýðým yaþ iken aþaðý yukarý dört yaþýmdaki halim bana öylesine yakýn ki üstüne üstelik tüm dünyayý da kendime yakýn hissediyorum hatta ve hatta içimde saklý iken o devasa dünya bir o kadar eþleþtiðim sonsuzluk duygusu.

Okuyucu ile kurduðum bu manevi bað bir o kadar kendimle olan mücadelemde her geçen gün daha da fazla randýman alabildiðim ek olarak hayat yeni dertler yüklerken siz farkýnda olmadan onu da bir þekilde modifiye ediyorsunuz…

D/okunmak sadece d/okunmak…

Öncesinde sadece okurken ve þimdi yazan biri olarak kalplerine dokunmak okuyucunun bu baðlamda okunmanýn verdiði huzur ve mutluluk üsteli d/okunmadýðým daha da çok þey var ve çok insan ve de var olacak olan týpký içimdeki coþkunun insanlara ve kelimelere sirayet ettiði ve tüm duygularýmý hayallerle ilintili addedip sayýsýz hikâye ve þiirime de meze olan.

Malzememse elbet iç sesin suskunluðunu sonlandýrdýðým bir o kadar dýþ ses ile irtibatta bazen duymazdan geldiðim bazen de duyulmazdan bu yüzden içimde saklý o anlatma güdüsü bir adým ötesi anlam olmak elbet anlamlandýrmak adýna tüm yüreðimi de ortaya koyduðum…

Son olarak sevgili yazarla da ayný fikirde olduðum üzere:

‘’Benim için sana yüreðimi sunmanýn tek ve en iyi bildiðim yolu yazmak. Bunu sen de dâhil bütün riskleri göze alarak yapýyorum. Çünkü seni seviyorum ve dostluðumuz sonsuzluk vaadi taþýyor.’’(Alýntý)