BAYRAM...
Bayram yapabiliyorsak, mübarek, yapamıyorsak da uyanışımıza vesile olsun.
Ne güzel, yata yata bitiriyorduk ramazanı. Zalim İsrail çocuk ve kadınları şehid ederek Mescidi Aksa'da, kaçırdı bayram keyfimizi.
Filistin yarası kanayınca yüreğimizde, diğer Doğu Türkistan, Keşmir, Miammar, Somali, Nijerya, Çeçenistan, Afganistan, Suriye, Mısır, Irak, Yemen yaralarımız da yeniden sızlamaya, kan revan akmaya başladı. Allah'ım ne çok yaramız varmış bizim sarmayı bekleyen, bayram bizim neyimize?
Ben bayram yapamıyorum, kalmadı tadım tuzum. Bayram yapabilenlerin kutlu olsun bayramı.
Bu arada kendi eş dost ve akrabalarımızdan olan yaşlılarımızı unutmayalım, mâlûmunuz karantinadayız, en azından onları telefonla ve yapabiliyorsak görüntülü arayalım, hallerini hatırlarını sorup gönüllerini ve duâlarını alalım. Yaşlılarımız inanın çok yalnız kaldılar.
Bir Cuma Namazı çıkışında sohbet ettiğim yaşlı bir amcanın anlattıkları çok dokundu yüreğime. Gerçekten çok yalnız ve mutsuz durumdalar. Tanımıyorum kendisini, o da beni tanımıyormuş; "Sen kimlerdensin?" sorusuyla başladı sohbetimiz, "anan, baban sağ mı?" sorusuyla devam etti. "Hayır, yıllar önce öldüler" dedim, "Hıı... Öyle mi, Allah rahmet eylesin" duâsıyla koyulaştı muhabbetimiz.
Böyle kısa sorular, kısa cevaplar derken, birbirimizi tanımadığımız hâlde uzun bir muhabbete dönüştü sohbetimiz. Daha çok o konuştu ben dinledim, söz sırası bana gelince kısa cümleler kurarak, konuşmaya daha çok onun ihtiyacı olduğunu düşünüp, sözü bıraktım kendisine.
Bir saat hemen hemen hiç susmadan konuştu ve çok güzel duâlar ederek noktaladı sözlerini.
Telefon numarasını aldım, fırsat buldukça arayacağım kendisini, zira, onun birileri tarafından aranıp, sohbet etmeye, benim de öyle insanların tecrübe ve duâlarına çok ihtiyacım var.
Vaktiniz olursa, karşılaştığınız yaşlılarımızla sohbet edin, inanın çok mutlu oluyorlar, çok duâ ediyorlar. Onlar bizim rehberimiz, ışığımızdır.
Bu karanlık günlrde ışıksız yol bulunmaz
Yol bulunsa da, uzundur alınmaz,
Alınsa da yol, çetrefillidir menzil ulaşılmaz
Yaşlılarımız olmadan bayramların tadı olmaz.
Bayram sabahı kısmetse yine o camiye gideceğim ve gelmişse namaza onunla sohbet edip, bayramlaşacağım, gelememişse ilk onu arayacağım telefonla.
Unutmayın, Allah ömür verirse yarın biz de yaşlanacağız ve dünya daha da sanallaşacak, bizim geleceğimiz daha vahim olabilir.
Bayram tebriğim biraz tuhaf oldu, ama içimden böyle geldi. Bu yazıyı okuyan bütün dostlarımın bayramı mübârek olsun, uzun bulup, okumayanın da canı sağolsun.
