17 Mayýs 2021

Pazartesi

Matmazel Cýmbýz

Sana ulaþacaðýný umarak yazdýðým bu üçüncü mektubum. Umudumu taze tutmaya inatla devam ediyorum. Belirli saatlerde alýþveriþ yapmayý bahane edip en yakýn postaneye gidiyorum ya da eþim yardýmcý oluyor bu konuda. Bildiðin gibi pandemiden ötürü dýþarý çýkarken maskemizi takmamýz gerekiyor. Ve bundan dolayý da aðzýmýzdaki maskelerle nefes almakta ve en yakýnlarýmýzý bile tanýmakta zorluk çekiyoruz.

Eþim Engin'i oldukça yakýndan tanýrsýn, sana anlatmama gerek yok. Lâkin her evli çift gibi bizim de tadý tuzu dediðimiz cinsten kavgalarýmýz oluyor ya da sessizce geçiþtiriyoruz konularý. Sana yazdýðým mektubu göz atmasý için ona uzatýyorum. Neden dersen, yaþ aldýkça gözlerim o keskin görüþünü kaybetti, amacým hatalarým varsa düzeltmesi.

“Þiiri býraktýn herhalde, þimdi sýra mektuba mý geldi?” demez mi? “Dilini eþek arýsý soksun.” dedim içimden, benimle alýp veremediði de ne bilmiyorum ki. Yakýn zamanda okuduðum kitabýn yazarý Virginia Woolf ne güzel de anlatmýþ tarih tarih kadýn yazarlarýn yaþadýðý zorluklarý. Kitabýn adý da ’Kendine Ait Bir Oda". Benim de edebiyata karþý olan ilgim çevremde pek de kabul görmüyor. Annemin sýkça söylediði de “Yemeði hazýrlarken bile kaç tane þey düþünüyorsun salçasýydý, tuzuydu, soðanýydý, iþin baþýndan aþkýn…”. Bir þeyler okuyup kendimce yazmak neden rahatsýz ediyor olabilir ki?

Mavi Çoraplar adýndaki feminist topluluðun içinde var olan bu kadýnlarýn o yýllardaki çabasýný iki binli yýllarda hâlâ yaþýyor olmak ne üzücü. Tabii ki onlarýn bir odalarý dahi yoktu, benim var, bir de fakir olmasaydým iyiydi. 

Matmazel Cýmbýz, keþke senin gibi beni anlayanlarýn sayýsý artsa.

Sana ihtiyacý olan arkadaþýn,

H. Çiðdem Deniz