Online Üye
Online Ziyaretçi
Ulan Nefsim Sen Neden Her Şeye
Maydanoz Oluyorsun?
Dünyada eksilirken canlar bir bir
buna katkım oluyor muydu sessiz kalırken, bunun ıstırabı kaplarken ruhumu! Sokaklar
gecenin alaca karanlığı olmadan şen iken, şimdi sessizliğin hıçkırıkları ile
ağlarken çırpınırken buna sebep olanların, sebep olmayın diyerek karşı
çıkamayışımın ıstırabı da kaplıyor, alev alev ruhum yanarken, evde oturmak
zulüm gibi geliyor! Ne için birkaç kâğıt parçası, toprakta çıkan sarı maden
için mi? Hani kim götürmüş, çıksın da götürdüğünü söylesin bunca zulmü yapan
şereften yoksun olanlar çıksın da göstersin! Ben kendime bir şeyler
anlatamazken, neyi nasıl anlatayım, kelime sözler kifayetsiz kalırken, düşen
bombaların altında!
Ağlasam geceler boyu çare olmayacak
bilirim, ağlamasam da fırtına az dinmeyecek!
Ümit varım rabbimde, sonsuzdur
bilirim sabırla beklerim, beklerken neyi neden niçin beklerim! Yola düşmek
varken neyi söylerim? Yola çıkmakta, hani irade adım atacak niyet çaba gayret?
Kim diyor nefsim az daha seyret çıkar biri ortaya ,sen maydanoz olma! Ulan
nefsim sen neden her şeye maydanoz oluyorsun? Açıkla bakayım? Santim santim
canlar işkencelerle alınırken, bir milim adım at diyemeyen sen, neye göre kime
göre bana söylüyorsun ey utanmaz!
Gerçi derler ki mutluluk ıstırapla
satın alınır, öyle ise az daha mı beklemeli? Yoksa ıstırap içinde iken bir adım
mı atılmalı? Çözemedim ikilemde kaldım! İştirak etmeyeceksem ıstıraba
yetişmeyeceksem benimde sonum aynısı olmayacak mı?
Yoksa ıstırap başımızın üzerinden
uçmasına engel olamıyoruz diye ona bir oda tahsis ederek buyur burası senin
olsun demek zorunda değiliz, çare için yolunu aramadıktan sonra, mutluluğu
nasıl bulacağız ki? Aramız da bizi her gün üzmesine izin vermek yerine içine gülümsetmenin
tohumlarını ekerek ufak ufak mutluluğa yaklaşabiliriz vesselam. Selamlarımla.
Mehmet Aluç