Terk Edenlerin Durağı Yoktur
Yokluğun adı seni adındı
Her gün söyledim
Yanmak seni adındı
Söyledikçe yandım
Çölde kalmak adındı
Söyledikçe kurudu dudağım
Tükenmez geceler adındı
Yaşadıkça tükendim
Çağırmak sarılmak adındı
Çağırdım sarıldım
Sarıldım ağladım
Şimdi sen söyle
Sen gel dedin de
Ben koşarak gelmedim mi
Gülümset dedin de
Gülümsetmedim mi
Çiçeksiz bahçelerde kurudum
Bir damla su vermedin
Yağmur yağarken ıslanırdık
Yine sensiz ıslandım
Çölümdeki susuzluğum bitmedi
Sensizliğim gönlümde yeşermedi
Bindim trene
Beni sana getirsin diye
En son indiğin istasyon yıkılmıştı
Benim gibi
Beni sana tren getiremedi
Terk edenlerin durağı yoktur dediler
Oturdum bir köşeye
Ulaşamadım
Seninle neşeye
Yandı tüm yeşil ışıklar
Karşıya geçemedim
Bana tüm kırmızı ışıklar yanmışken
Yeşil ışığın yanmasının ne faydası olacak
Mehmet Aluç