Ertelenmiþ düþlerin çetelesini tutuyorum ve kemiriyorum þiirin parmaklarýný.

Ah, büyülü dünyam: gecenin pervazýnda beklerken seni ve iþte kavuþtuk birbirimize.

Anlatacak çok þeyim vardý bir zamanlar þimdi ise kaptan köþkündeyim yalnýzlýðýn belki de derme çatma bir cennettir içine tünediðim: ah, ben ve masam bir de çömdüðüm sandalyem nerede bulurum ben bu konforu söyle?

Kilitli yüreðimin ilk þifresi elbet umut diye çýktýðým yolda ve birileri fýsýldarken kulaðýma:

‘’Unut, unut yeter ki…’’

Unutulmayý görev edinmiþ biri unutmayý denemeli de sahiden ve uzaktan el salladýðým geçmiþim ve kalan kýrýntýlarý dostluðun ve tüm dostlarýmýn tarihin tozlu sayfalarýnda takýlmýþlýðý…

Takýlý aklým takýk ruhum.

Rengimse illa ki pembe ve mavi.

Evet, karanlýðýn kýzýyým ben en sevdiðimse sessizliði gecelerin yine de eksik olmayan gürültüler var yok saydýðým ah, hep de yok sayýldýðým ve iþte düþtüm yine yola düþmeden baþým öne düþmüþken de bir kere o ulvi aþka.

Huzurumsa kaçkýn aklýmýn son macerasý: hani, neresinden baksanýz bir bilemediniz iki saattir huzurun yakasýna yapýþtýðým ve iki saat bile dolmadan yine boþluða daldýðým lakin her kalemi elime aldýðýmda hoþluðun kollarýna uzandýðým ve beynamaz gölgelerin de çok uzaðýnda hele ki gündüz denen teranede ne dikiþ tutturdumsa artýk…

Evin kýzý: çok komik çünkü bir kýzýn evi bu.

Evin hanýmý illa ki annem elbet hanýmlýktan neyse düþen payýma ev iþi haricinde her konuda ihtisas sahibiyim ve diplomalý bir kýzýn evinde yaþýyorum aslýnda yaþattýðým çok farklý dünyalar var ve de duygular en azýndan çay demlemekte ihtisas sahibiyim elbet içmekte de.

Huzurun müdavimi olmayý dilediðim koca ömrün ertesinde hüzünle kesiþmiþken yolum…

Umudu da katýk ettiðim ve özgürlüðümü ilan ettiðim gecenin koynunda adeta bir gece feneri kalemin gözleri bense peþine takýlmýþ dünde kalan ukdelerimi tamamlama hevesi ile didikliyorum hallaç pamuðu gibi elbet yüreðimi bir de alt belleðimi ki bilinci kayýt altýna aldým mý çokça sýkýcý yazýlar yazmak istemiyorum ve o uzun koridorlarý evin elbet aklýma ilk gelen Nobel ödüllü yazar ve yazma aþkýmýn baþýnda onun denemelerini okuduðumda yazarlýk yapmak çok sýkýcý gelmiþti bana desem yalan olmaz hani.

Yazarýn vurguladýðý üzere neresinden baksanýz yazmak için edindiði ofisinde gün boyu volta atan tecrübeli yazar bir söyleminde aynen þunu söylüyor:

‘’Gün boyu yarým sayfa yazmýþsam kendimi þanslý sayýyorum. Ola ki uzun metinler yazmýþ bulunayým ivedilikle yýrtýyorum kâðýdý elbet yazma faaliyetinde bulunduðum mesai saatlerinde illa ki fiþini çekiyorum telefonum.’’

Hayli korkutucu ve sýkýcý bir girdap addettiðim bu döngüye dâhil olmak ya da olmamak gibi bir seçim hakkým bulunmadýðý için ve de yüzme bilmeden bodoslama atladýðým yazýn dünyasýnda çok da cazip gelmeyen bu rutin ve sýkýcý mesainin benimle uyuþmadýðýný görmüþ olsam bile yazarla benzer bir yol tutturmadým hele ki yazmanýn çok baþýnda olan amatör bir yazar olarak pek çok defa býrakmayý düþünmüþ biri olarak da devamýnýn getireceðime çok da emin deðildim hani.

Neresinden baksanýz, günde yarým sayfalýk bir metni yaratmak için harcanan on saatlik mesaiyi de kale aldýk mý bunca romaný ve denemeyi nasýl yazdýðýna akýl sýr erdirmek çok da mümkün olmamýþtý benim açýmdan.

Düþ iklimlerim elbet düþe kalka yaþarken düþe düþtüðüm bir de aþka ve bildiðiniz aþklardan da deðil hani ve ilk aþkým iken caným babaannem ve biricik ilkokul öðretmenim akabinde kitaplara duyduðum aþk ve bilgiye ve öðrenciliði meslek edindiðim akabinde mesleklerime âþýk olduðum sonra içine düþtüðüm boþluk ve de uçurumun kýyýsýnda gidip gelirken kendimi yazarken bulduðum ve miladým olmuþken yazma aþkýmla pekiþen yaþama sevincim.

Sekiz yýl geçmiþken üstünden yazma fiiliyatý ile tanýþýklýðýmýn asla yazar ya da þair gibi bir unvaný kendime yakýþtýramam hele ki amatör ruhla yaptýðým her iþte ve yaþadýðým hayatý da bir oyun bahçesi görürken oyun hamuru gibi duygularýmý giydirdiðim ve þekillendirdiðim bir gerçek üstüne de üç beþ sayfa yazdým mý yok benden mutlusu.

Nobelli yazarýn pek çok kitabýný okumaya baþlamýþ olmamýn ertesinde sonuna kadar gelemediðim için romanlarýnýn, suçlu hissettiðimi de söylemeliyim kendimi ve yüzlerce sayfayý harmanlamýþ olmasý büyük baþarý günden yarým sayfa yazan bir yazar olarak doðrusu onun yerinde olmayý asla istemezdim istemem de iþin ilginci öykündüðüm tek bir yazar da yok elbet pek çok yazar ve eseri. Kâh okuduðum kâh okunmayý bekleyen.

Ama ötesinde yazýlmayý bekleyen de çok þey var hele ki sýra dýþý mizacým ve ikilem yüklü varlýðýmla deðil günüm günüme an’ým an’ýma uymazken illa ki gün içinde yoðunlaþtýðým bir ya da birkaç duygudan yola çýkýp yazacak bir þeyler buluyorum elbet sevgili okuruma layýk olmak adýna yazdýklarým bir þeyden öte yüreðe ve ruha hitap etmeli.

Öðrenci kimliðimle de her gün her farklý insandan nice þey öðrenirken seviyorum çok seviyorum bu dünyayý hele ki bundan on sene evveline kadar hayattan kopmuþ biri olarak þükrediyorum Rabbime bana bu son kapýyý açtýðý için…

Sevgilerimle…