Esrik bir düþ ’ün hikâyesidir zaman ve týrnak aralarýnda yelkovanýn ötenazi yapýlmýþ sonda saklý o an’ý yeniden yaþama güdüsü:

Aný defterimde saklý türkülerden derlediðim

Her þiirin naif iz düþümü

Bir katre de olsa hüzünlenmeliyim

Gaipten gelen coþkum ve tanýk iken Mevla’m

Sabýr küpü olduðum ömrün sarkacýnda

Ýzdiham mahsulü düþlerimden ördüðüm cesarette gizli

Þakýyan iç sesime not düþtüðüm

Figan yüklü hazanýn kulvarýnda at koþturduðu

Her yaprak dökümü

Ýlla ki teyellemeliyim ölen günü

Gecede saf tutan onca karanlýðýn da intikamýný almalýyým

Gün yüzlü bir düþse içinde salýndýðým

Kömür karasý gözlerinde sevgilinin

Yeniden baþlamalýyým yaþamaya

Harcadýðým bunca vakit ne ki?

Yasýný tutacaðým daha ne çok gün var önümde

Ensemde soluyan geçmiþin

Küf kokulu nefesinden arýnýp

Maviden bir telaþla dokunmalýyým illa ki yarýnlara.

Bir renksem aykýrý

Bir ruhsam kendini arayan

Bir tufansa kendimle olan yarýþým ve iþte baþlýyorum sondan baþa saymaya…

Düþlerin renginde örülüyüm ve ben edepli ve de gayet görgülü bir acýyým ama açamadýðým kadar içimi dünde saklý gizin telaþýný sürmekle bir yere varamayacaðýmý da biliyorum.

Bir düþ mektebi adeta ömür ve günün b/ölünmüþ dilimlerinde saklýyým elbet paye verdiðim düþlerimden arda kalan zamanda gerçeklerle hemhal paye verdiðim peþinen mutluluk sýk uðramazken kapýma kapaklandýðým yerde biliyorum da aslýnda ayaðýmýn altýndan kayan zeminden öte içinde yüzdüðüm denizin coþkulu bir dalgasýyým bazense dalga boyu ile eþleþen gölgeler ve yüzüm sadece O’na dönük.

Kalbimle yaþamak gibisi yok madem kalbin kýrýklarýndan örüyorum hayatý ve örgün eðitim sürecimin bitmesinin ertesi kaydýmý yaptýrdýðým hayat okulunda hayli meþgulüm.

Ýç sesimin meali iken yazdýklarým bir de kayýt altýna alamadýðým düþünceler gün içerisinde sürtüþtüðüm kendimle ve gece oldu mu bir masal kahramaný gibi kelimelerle inþa ettiðim masalýmýn en deli rüzgârý iken ilk cümlede doðduðum bir sonraki paragrafta emeklediðim ve yazýnýn son cümlesine ulaþtýðýmda zamandan ve mekândan iyice koptuðum.

Düþlerin derisi soyuluyor kimi zaman ve rutin ne yazdýmsa ertesinde baþka bir haletiruhiyeye bürünüyorum elbet görevimi ifa ettiðimden dolayý içim huzurla dolmuþken sabaha yakýn bir saatte kapatýyorum gözlerimi ve yorgun beynim de dinlenmeye çekilmiþken alt belleðimin de fiþini çekiyorum çünkü beynimde düþlerimi depolayacak yeteri kadar yer kalmadýðýndan mýdýr ne sadece karanlýða dalýp yolculuk yaptýðým düþlerimde üç maymunu oynuyorum yine de uyandýðýmda düþ kýrýntýlarýmý da yataðýn altýna süpürüyorum istemsiz bir þekilde.

Kýrýk notalar kimi zaman sessizliði dürten ve yakamdan dökülen kepekleri gecenin ve beylik bir rüzgâr ve sessizlik yine de geceyi delik deþen sesler var belki eðlence dönüþü avaz avaz baðýran semt sakinleri ya da normalleþmeye geçtiðimiz ilk günden beri hayatýn tadýný daha fazla çýkaran insan izlekleri bir yandan da bültenlerde uyarý anonslarý ve hayatýmýn büyük bölümünü kaplamýþ günlük vaka sayýlarý.

Nazlý bir sitem saklý satýr aralarýnda ve tutuklusu olduðum gizem ve telaþla geceyi yaþýyor ve yaþatýyorum gün boyu bir oraya bir buraya koþuþturmamýn ertesi üç dört sayfa yazma hakkýmý kullanýyorum günü deðerli kýlacak belki de kendimi kandýrdýðým ama yazmaktan baþka bir þey gelmezken elimden.

Sýcak bir yaz günü ve akþamý serinletense cýlýz bir rüzgâr ve esefle dikiyorum gecenin söküklerini belki de bir ayraç koyduðum gibi hayata ve yazmaya iki dünyayý birbirine dikiyorum.

Miladi takvimden firar eden heceler ve rakamlar.

Mizacý belki de hayatýn her yeni güne umutla sarýldýðýmýz bir önceki günü çoktan yastýk altý yaptýðýmýz.

Bir özgürlük ise yürekten dilediðim ve öz güven ve iþte sayfada dolaþmaya baþladýðým andan itibaren eþlik ediyor çengiler ve Çingenelerin ruhunu taþýyorum kalemi elime aldýðým andan itibaren.

Yorucu bir günün ardýndan aldýðým o çingene pembesi çiçek adýný dahi bilmediðim sadece içimden geldiði için alýp getiriyorum eve annemin kucaðýna býrakýyorum ve sosyal mesafeye duyduðum güven ve inançla birkaç adým geri gidiyorum ve hafiften kararan hava bana sinyal veriyor.

Endamlý bir mehtap gökte salýnan.

Yýldýz haritamý bilmesem de biliyorum artýk gök kubbeye göç etme vaktimin geldiðini.

Mizacým sýra dýþý ve týpký sahip olduðum iki isim gibi; gündüzün çiçeði gecenin yýldýzýyým.

Bazen ters düþüyorum kendimle ve günün erken saatinde konuyorum gök kubbeye ve geceye býrakýyorum yaprak dökmeyi lakin dikenlerimle aram pekiyi en azýndan kendime batýrdýðým çuvaldýzýn ardýndan üç beþ diken batsa ne ki…

Sessiz kalamýyorum elbet ve gün boyu kiminle rastlaþsam içimde sonsuzluða meyyal bir anlatma isteði. Gittiðim kitapçýda kitaplarýn arasýnda kendimden geçmiþken elim kolum kitapla dolu kasaya yürüyorum ve battýðýmýn garantisi iken kitaplarýn maliyeti bir yandan da gülümsüyorum kendi kendimde elbet eþlik eden kasiyere illa ki söylüyorum da kitap okumak kadar yazmanýn faziletlerini tam anlatacaðým ki diðer müþteriler giriyor sýraya ve yarým kalan cümlemi gece oldu mu tamamlamak üzere bekliyorum yazma vaktini.

Benim dilediðim bir saat de deðil üstelik ilham perimin genelde randevuya geciktiði ama her halükarda onu kucakladýðým ve masaya býraktýðým kitaplar beni ýslýklýyor elbet gündüzün yorgunluðunu unutuyorum bilgisayarýn baþýna geçtiðimde aslýnda yorgunluk da deðil tatlý bir heyecan iken gün içinde yaþadýðým safça okþuyorum aldýðým kitaplarý kimine göre sýradan bir gün olsa da hayatý yaþanýr kýlmanýn ve de mutluluðun adresi iken kendi dünyamda yaþadýðým ve yaþattýklarým…