Düşlerime telkin ettim geceyi…
Ah, geceler beni benden eden bir
mağlubiyet
Aşkın tekkesinde saklıdır yüreğim
Gömülü hazine gibi gizliden telaşım
Hükmeden kâinat
Aşka evrildiğim olmalı kendime
ihanet.
Zıpkın gibiydim bir zamanlar
Martavallara dahi inanan
İdealleri uğruna dağlar tepeler aşan…
Kâh Çalıkuşu kâh arpacı kumrusu
Kâh yakuttan gözleri evrenin
Kâh kat kat kesilmiş saçlarımda
uçuşan rüzgâr.
Hoyrattım hep bazense nazenin
Hırçındır ruhum ve mabedim
Hınca hınç içimde saklı duygular
gezindiğim
Öykümse saklı en derinde
Öykündüğüm ise sefasını sürdüğüm
yalnızlığın
İnfilak ettiği o yaz
İhbar ettiğimse içimdeki matem ve
mazi
Fıtratımda saklı bazen umut bazen
utku.
Yeşillenen gözlerimle pınarların
çağlamadığı zamanlar misal
Bir masal kahramanı gibiii düştüğüm
yollarda
Yakalandığım fırtına
Beni benden eden ihaneti dostlarımın
Sarmalında sevginin içimi sonuna
kadar açtığım
Elbet sevginin dilemması mahzun
sezilerim
Aç iken doyurduğum kuşlar gibi
Aş erdiğim eski dostlarım ve sevgi.
Müzmindir sözcükler
Muteber olansa umut ve evren ve kader
İtibar ettiğim kadar
Değere bindim mi sahi?
Demli acılardan derlemediğim şiirler
Yatıya kalmış da gönlümde
Gönül gözüme sadık kendine esefle
seslenen
Elbet yine benim uğruna kimlerse
Beni benden eden.
Hazandan kışa sektiğim
Yazı bile serin bildiğim
Erişkin gölgemde saklı tevazu ve
sabır
Şükre delalet aldığım nefes
Nefsime sapladığım bıçağa da
acımazken
Kendimi kendime açamazken
Bir mahzende saklı ömrün
Kayıp nidaları kulağı sağır eden
Rencide edilse ruhum ne ki defalarca?
Tevazu yüklü yüreğimle baş koydum ben
bir kez bu yola.