Ölüm Ki Nur Hepsine Yeter...

Bunca dert keder sonunda Rabbim Nusret’iyle biter

Bitmeyen ne var ki bu alemde geliþiyle bizlere yeter

Yakan nefis þeytansa iman var onlarý anýnda yutar

Yutmaz silmez diyen varsa ölüm ki nur hepsine yeter

Geride kalan bir iyilik gülümseme sanýrsýn baldan þeker

Gül kokulu Resule varmak nasip olursa bizlere yeter

Düþünür dururuz insanýz hak bizlerde neleri çok sever

Bilmem ben bunu diyen varsa ölüm ki nur hepsine yeter

Manaya varmak lazým manayla hakka varmalý bu beþer

Manasýz beþer yoldan çýkar hakka varamaz hep düþer

Kara toprak bekler bizi kaçmak olmaz ki bizi çeker

Çeken þeyi bilmem diyen varsa ölüm ki nur hepsine yeter

Ýnsan imanla nurla yaþar yoksa kendini uçuruma atar gider

Uçuruma atmaya ne gerek var insan elbet diðerini sever

Sevmeyen neden sevmez anlaþýlmaz boþ iþlerle olur heder

Heder bana bulaþmaz diyene ölüm ki nur hepsine yeter

Kul Mehmet’im Güþta kýzýmdan okurken aldým ben ilhamý

Okurken daldým manaya bu gönlüme yazdým maksadýmý

Dediðin gibi "Yansa yürek Hâkk nârýna tek damlasý pýnar elbet"

Yanmak beni yakmaz diyene ölüm ki nur hepsine yeter

Mehmet Aluç-Kul Mehmet