Herkesin yazdýklarýna ‘’ Bilumum sakatatlarýnýza saðlýk ‘’ Yazmakla olmuyordu bu iþ. Kendisini duyurmalý, bu ‘’Platformda ben davarým.’’ Demeliydi. Evet..’’ Ben de varým’’ diyemediði için ‘’Ben davarým’’ demeliydi ki zaten aslýnda doðrusu da buydu.

Baþladý yazmaya:

BEN DAVARIM

Sanmayasýn beni yarým.
Bu alemde ben davarým.
Sana ulaþsýn havarým.
Bu alemde ben davarým.

Çok güzel bir baþlangýç yapmýþtý. Madde vardý, mana vardý, sýðýr vardý dana vardý. Daha ne olsun? Devam etti.

Gel gidek seninle maça
Maç bileti acep kaça
Þýrdan, mumbar,kelle, paça
Bu alemde ben davarým

O kadar güzel gidiyordu ki ‘’Möööööö’’ diye baðýrmaya baþladý zevkle. Coþmuþtu bir kere. Tutabilene aþk olsundu artýk.

Gel senle alemi gezek
Saða sola biz göz süzek
Sonra yapak bol bol tezek
Bu alemde ben davarým.

Kýrk bir kere maþallah yetmezdi bu þahesere. ‘’Yüz kýrk bir kere maþallah.’’ Dedi kendi kendine ve aynen devam etti.

Aldýrma öten sirene
Hem çýkana hem girene
Gel bakah geçen tirene
Bu alemde ben davarým

Evet oldukça güzel gidiyordu ama önemli bir eksiklik vardý. Eserinde ilahi çaðrýþýmlar yoktu. Biraz da ondan katmalý, hiç olmazsa içinde uhrevi nüanslar da olan bir kýta daha eklemeliydi ki okuyanlar ‘’ Vay imansýz vay’’ demesin, tam tersine imanýnýn da dumanýnýn da bacayý sardýðýný anlasýn.

Bir müddet ‘’Möööö’’ diye düþündükten sonra döktürdü.

Bak dergaha serdim çulu
Gözünden bilirim dulu
Ben Hakkýn aþýk bir kulu
Bu alemde ben davarým

Evet..Eser harika olmuþtu. Eser harika olmuþtu ama hâla bir eksik vardý. Neredeyse herkesin bir mahlasý olduðuna göre onun da bir mahlasý olmalýydý. Bunun için fazla düþünmedi. Kýsaca ‘’MÖ’’ diye yazýverdi altýna. Bu ‘’ MÖ’’ ile herkes onun bir öküz olduðunu anlayacaktý. Nasýl bir hayvan olduðunu ise zamanla gösterecekti insanlara.

Marifetini hemen çeþitli platformlarda yayýnladý. Yayýnlar yayýnlamaz da daha önce her kime ‘’Bilumum sakatatlarýna gurban’’ yazmýþsa o zevat her zaman olduðu gibi okumadan etmeden bastý yorumu. Kimi ‘’ Vatan aþkýný bu kadar güzel dile getiren eserinizi kutlarým’’, kimi ‘’ Gönül coþmuþ, maþallah maþallah’’, kimi de ‘’ Harika bir serbest... Grekoromende de ayný baþarýyý göstermeniz dileklerimle tebrikler kardeþim’’ diye yazdý. Ýman dolu yüreðinden öpenlerin ise haddi hesabý yoktu.

Ýþin doðrusu kendisi de beklemiyordu bu kadar çok yorum alacaðýný. Herkesin yazdýðý þeylere cevaben yazdýðý týrýþkadan yorumlar meyvesini vermiþti.

Derhal iþe koyulmalý ve asýl amacýna doðru emin adýmlarla yürümeliydi.

Yorum yazanlardan birini gözüne kestirdi. Bu ‘’Afrodit’’ mahlaslý biriydi ve büyük ihtimalle bir karýydý. Kadýn ya da bayan deðil. Karý…Çünkü MÖ’nün lügatýnda kadýn ya da bayan diye bir kelime bulunmuyordu.

Hemen mesaj yazdý.

-Afrodit garýsý ! Seninle baþbaþa bir yemek yesek nasýl olur?

Afrodit rumuzlu yetmiþlik hatun çok þaþýrdý bu teklife. Yirmi seneden beri ilk defa bir erkek onu yemeðe davet ediyordu.

-Haa haaa haaaa. Olabilir de bay MÖ, ben kebap yerim.
-Eee olsun. Ne fark eder ki?
-Ben kebap yerken sizin ot yemeniz doðru olur mu? Hem benim kebap yememi seyretmeniz ýrkýnza ihanet sayýlmaz mý? Ne de olsa siz bir MÖ sünüz.
-Bunlar basit ayrýntýlar Afrodit. Sen he de, gerisi kolay.
-Ýyi ama bay MÖ. Ben evli bir kadýným. Bu doðru olur mu?
-Bu da basit bir ayrýntý.
-Ayol ben yetmiþ yaþýndayým.
-Ohoooooo. Bu en basit ayrýntý. Karý mýsýn karýsýn. Gerisi önemli deðil.
-Haaa, anladým. Fena halde Abazasýn yani
-Haaa?
-Teþekkür ederim. Ben almayayým

Ýþte bu olmamýþtý. Nasýl olurdu da bir karý onun baþbaþa yemeðe çýkma teklifini reddederdi.

Hemen yeni bir marifetname döþendi.

OYSA

Teklifimi reddeyledin ey kaþar.
Bir güzelce otlayacaktým oysa.
Senin gibi bir kaþar nasýl þaþar.
Sevip sonra þutlayacaktým oysa.

Sanma reddin benim kalbimi yardý.
Evet desen ölür müydün ne vardý
Ebenin damýný þimdi kar sardý.
Üstünde ip atlayacaktým oysa.

Teklifimle yollarýma düþmedin.
Oleyy deyip neþe ile koþmadýn
Kollarýma atýlýp da çoþmadýn
Seni dörde katlayacaktým oysa.
MÖ

Hem matem, hem sitem hem de Ji-Tem…Ne ararsan vardý yazdýðý dizelerinde. Öfke kat sayýlarý tavan yapmýþtý. O öfkeyle bir baþka kadýna saldýrdý.

-Leblebi haným merhaba

Leblebi Haným, MÖ nün birden bire sap gibi karþýsýna dikilmesine ( Sanal alemde tabii ki. ) iki sebeple çok þaþýrdý: Birincisi bu öküz nasýl olmuþ da ‘’ Hanýmefendi’’ demesini öðrenmiþti? Ýkincisi kendisini niçin arýyordu? Yine de kibarca cevap verdi.

-Merhaba Sayýn MÖ.
-Ne yapýyorsun?
-Sayýn MÖ ! Ne yaptýðým sizi neden ilgilendiriyor anlamadým ama yine de çok merak ettiyseniz söyleyeyim: Paça piþiriyorum.
-Neeee. Paça mý piþiriyorsun? Yani ayak piþiriyorsun deðil mi?
-Eh. Öyle de denir.
-Hain karý. Ayaklarýmý çaldýn deðil mi?
-Sayýn MÖ. Bunlar koyun ayaðý. Öküz deðil.
-Yalan söylüyorsun. Öküz ayaðý onlar. Ayaklarýmý çalmýþsýn.
-Vallahi billahi koyun ayaðý yahu. Sizin ayaklarýnýz deðil. Hem bilirsiniz öküz ayaðý bayaðý zahmetli olur. Kim uðraþacak?
-Seni…..( biiip biiippp ) seni. Ayaklarýmý çalmýþsýn.
-Bana bak MÖ ! Açtýrma benim aðzýmý. Senin leþ kokan ayaklarýna kalmadýk. Tencerede kelle de var. Hem de beyinli kelle. O da mý senin yani?
-O kelle benim deðildir. Benimkinde beyin yok çünkü. Ama ayaklar kesin benim.

Leblebi Haným, tartýþmanýn anlamsýz olduðunu görünce hemen engeli koyup konuþmaya son verdi. MÖ fena halde bozulmuþtu. Bu hadsiz karýya haddini bildirmeliydi.

Hemen yazmaya baþladý.

NE AYAK?
Þen ol ey düdüklü dumanýn tütmez.
Bastýðým yerlerde otlar da bitmez.
Ayaklarým yorgun ileri gitmez
---Ayaðým ayaðým algýn ayaðým.
---Tencere içinde kaldýn ayaðým.

Ahýrýmdan çýktýðýmý bilmiþler
Ayaðýmýn gidiþinden bilmiþler
Vallah dostlar ayaðýmý çalmýþlar
---Ayaðým ayaðým algýn ayaðým
---Tencere içinde kaldýn ayaðým.

Bu fikir bilmem ki kimin aklýydý
Ayaklarým dolaplarda saklýydý
Benim ayaklarým çift týrnaklýydý.
---Ayaðým ayaðým algýn ayaðým
---Tencere içinde kaldýn ayaðýn.
MÖ

Yazdýðý bu dörtlükleri yayýnlar yayýnlamaz yorumlar dökülmeye baþladý hemen

‘’ Ýþkembene saðlýk. Muazzam bir eser olmuþ’’
‘’Abi üzülme sakýn. Senin ayaklarý, benim de böbrekleri çalmýþlar: Merak etme geri alýrýz.’’
‘’Eyyyy Aþk sen nelere kadirsin’’
‘’Sevgili MÖ !Her ne kadar tanýmasam da Ýlhami’niz var olsun’’
‘’Yürrü oðlum. Kim tutar seni’’
‘’Abi ! Bu ayak ne ayak?’’
‘’Ayak deyip de geçmemek lazým üstadým. Vücudumun tüm yükünü onlar taþýyor. Tebrik ediyorum’’
‘’Duyarlý yüreðinizden öpüyorum muhterem’’

MÖ artýk edebiyat dünyasýnýn fenomen þuarasý ve hatta üdebasýndan biri olmuþtu. Hele de bu en son yazdýðý NE AYAK? Baþlýklý þiir onu þuara aleminin kralý yapmýþtý. Artýk sadece basit bir MÖ deðildi. Ünü ve þaný okyanuslarý aþýp yedi iklim yedi kýtada yankýlanmalýydý.

Nitekim de öyle oldu.

Edebiyat dünyasýnýn ünlü þairleri bir araya gelerek onun adýný tarihe altýn harflerle yazdýracak ve böylece ölümsüzleþtirecek bir dörtlük hazýrlayarak bu büyük þairin adýný ölümsüzleþtirdiler. Nasýl mý? Ýþte þu dörtlüðü yazdýlar onun için:

Fahr-ý alemsin ve lakin fa sý yok
Gevher-i kaansýn ve lakin ra sý yok
Dilerim haktan bunu ruz-u þeb
Sana bir merkeb vere kim ba sý yok.

Sýrlarla dolu bir dörtlüktü bu. Kim bilir þairler bu dörtlükte neler demek istemiþlerdi?