Trendeki Ben ve O

Kaldýrýmýn kýyýsýna ayaklarýmý saðlam basarak yürüyorum, geriye dönememek için. Artýk bu þehirde beni tutan hiçbir þey kalmadý. Koca þehri sevdiðimle her gün dolaþýrken sanki gönlümüzün etrafýnda tavaf edercesine el ele dolaþýrken, vakitsiz gidiþiyle ecel elimden almýþ onsuzluðun sancýsýyla býrakmýþtý.

Uzun bir süredir kendimi sürükleyerek dýþarýya zor çýksam da her tatile seyahate gidiþte beraber bavullarýmýz elimizde giderken, bu defa bavulsuz çýktým yola, bir tek kendim. Kendimi bir otobüs garýna ya da tren garýna atýp atmamakta kararsýzken, kendimi tren garýnda buldum.

Tren ile seyahat etmeyi çok severdi, baþýný omzuma ya da cama dayar saatlerce dýþarýyý gülümseyerek seyreder, ara sýra yanaklarýma sýcacýk o busesiyle öpücükler kondurur beni mesut ederdi.

Bu onsuz ilk seyahatimdi, kahve içmeyi çay içmeyi çok severdi, garda iki kahve iki çay içtim, birisi sevdiðim Gülþen için birisi kendim içindi. Hýzlý adýmlarla koþanlarýn telaþý sarmýþken, ben sanki yanýmdaymýþ gibi sakin baþýný omzuna dayamýþçasýna sakindim.

Biletimi aldým kompartýmanýma bindim oturdum. Önce ona yer verdim. Biletim iki kiþilikti, o gittikten sonra her þeyi çift alýr yapar yer olmuþtum. Bileti alýrken kadýn tek kiþi olup iki bilet alan birisiyle ilk defa karþýlaþmýþ gibi þaþkýndý. Þimdi ona uzun uzadýya anlatmanýn da faydasý yoktu. Anlatsam belki deli diyecek aklý baþýndan uçmuþ zavallý diyecek, desin ne fark ederdi ki, o gönlümdeydi her an benimle.

Garda hoparlörde trenin kalkacaðý anons edilirken, içeride kahve çay satan satýcýdan iki kahve iki çay ve bisküvi aldým. Oturdum yerime gülüþü sanki vagonun içini doldurmuþ aydýnlatýyordu. Her þeyi geride býrakýp gitmek sanki ihanet gibi geliyordu, içim ürperdi, geri dönerim az onunla yine seyahat eder dönerim neden olmasýn, bu içimi huzurla doldurdu.

Üstümde solmuþ gülüþüme renk geldi. Önümdeki koltukta tek baþýna siyah saçlý esmer bir kýz oturuyordu, yaþý on sekiz vardý. Gülümsemesiyle ayný ona benziyordu, bir çocuðumuz olsa ayný onun kadar güzel sevimli olurdu. Telefonu þarj etmek için priz ararken, yanýmda olan prize bakarak.

-Af edersin haným kýzým, benim burada telefonunuzu þarj edebilirsin.

Omzumdaki baþýný kaldýrarak sevgilim gülümseyerek bana baktý teþekkür edercesine. Genç kýz

-Teþekkürler ederim diyerek.

Koltuk arasýnda þarj cihazýnýn kablosunu uzatýrken, gülümsedi.

-Hayýrlý yolculuklar, yolculuk nereye?

Ne diyeceðimi þaþýrdým. Ona

''Öylesine bir yolculuk, kendime doðru gidiyorum.'' diyemezdim ki! ''Seyahat etmeyi seviyorum.'' dedim.

-Ne güzel ben de seviyorum tek baþýma.

O tek baþýma olduðumu bilirken ona tek baþýna seyahatin neresi güzel olur diyemedim.

-Çok güzel, sen de benim gibi seviyorsun.

-Evet.

-Anne baban yok yanýnda.

Baþýný öne eðdi, gözlerinden iki damla yaþ aktý. Üzgün bir ifadeyle.

-Onlarý geçen yýl kaybettim bir ay ara ile.

-Özür dilerim sizi üzeceðimi bilseydim…

-Alýþtým artýk.

Ah bir ben de alýþabilseydim. Omzumda baþýný yaslayarak bana bakan sevgilimin de gözlerinden iki damla yaþ akýyor omzuma sanki. Gözyaþýndaki o yumuþak duygulu halinin narin hislerinin kendisi kokan kokusuyla beni sardý. Uzun süre sustuk. Görevlinin bilet kontrolü için kapýyý açmasýyla sessizliðimiz ortadan ikiye bölündü. Kontrollerden sonra haným kýza.

-Ben Þevket Haným kýzým, isminizi öðrenebilir miyim?

-Pardon ismim Gülþen memnun oldum.

Sevgilime usulca ''Bak adaþýn çýktý'' diye seslenirken.

-Ben de memnun oldum. Akþam oldu acýkmadýnýz mý, buyurun bir akþam yemeði yiyelim.

Omzumdaki baþýmý kaldýrarak sevgilim, sanki ''Gidebilirsiniz.'' dedi. ''Ben acýkmadým.'' dercesine... Ýzin aldým beraberce vagonda lokantaya doðru beraberce yürüdük. Bu yürüyüþümüz sanki saatlerce sürdü, konuþtuk vagonun lokanta bölümüne varana kadar. Sonunda anladým ki trende ilk tanýþtýðýmýz gün ve ben daha sonrasýnda o günler arasýnda gidip gelen benmiþim.

Mehmet Aluç