Ve ben onsuz yaþarken eminim ki, ayný onun gibi candan sevimli tutkulu sevmek için istekli istem duyan sevgili cana yakýn birisini bulamayacaðým, onun acýsýndan avuntu bulur ve ister tecelli bulurum hiç fark etmez onunla tanýþmak mutlu olmak zaten bana ziyadesiyle yetmiþti. Bundan sonra onsuz kendimi üzüntünün içine atarak, bana yaþatmýþ olduðu güzel günlerin hatýrasýný zedeleyemem, onun ecel ile gitmesine

mâni olamamak elimde deðildi…

Gitmelerle gelmeler arasýnda bir onunla bir an onsuz kalmam bana mutluluk veriyordu, mutluydum, gitmekten ve geri gelmekten! Canýma dost gülüþü, insan kalbi ne tuhaf hoþluklarla dolduruyor bunu anlatamam, anlatýlmasý da zaten mümkün deðil! Böylesine candan severken sevdiðimden hiç ayrýlamazken, beni býrakýp da gitmen bile bende yüreði hoþ olmanýn zevki iler her an coþturuyor. Diðer onsuz geçen anlarýmda bütün iliþkilerim sanki eskisi gibi çýkmaz da duruyor, benimki gibi onsuz dikiþ tutturmayan birisinin yüreðinin korkmasý için, yazgýnýn cilveleri ile benimle eðleþmesi deðil miydi? Zavallý onsuz geçen hayatým yine onun hayalleriyle zenginleþiyor zavallýlýðýmý yok ediyordu! Yine de ben suçsuzdum. Yaþarken gönlümü hoþça eðlendirirken, bu zavallý yürekte ona ait olan tutkulu sevinçlerimin kývýlcýmla beni yakarken diri tutarken, onsuzluðu hayallerimizle doldurmaktan karþýsýnda elimden ne gelirdi!

Ýnsan ne ki, kendine yetmeyen haliyle, kendine yeteni bulurken kendinden nasýl yakýnabilir ki! Caným sana söz veriyorum, sensizde gülüþlerinle bakýþlarýnla daha iyi olmak istiyorum, hayatýn bize sunduðu bir parça karanlýðý, aydýnlýk penceremi kapatmasý karanlýkta býrakmasý, beni senden koparamaz, hep yaptýðým gibi seni seveceðim, geçmiþi geçmiþte býrakmak ve þimdinin acýlarýn tadýný çýkarmak istemiyorum. Elbette, insanlar, düþlerle güçlerini diri canlý tutarken, umursamaz hayatýn getirdikleriyle ancak baþa çýkabilir. Her ne kadar þimdilerde katlanmaktan çok zor olsa da, geçmiþi silerek kapýsýný kapatarak, kötülükleri acýlarý umutsuzluðu çaðrýþtýrmak doðru bir davranýþ deðildi, bende böylesine zorlamalar arasýnda olmadan, yaþamam inanýn ki aralarýndaki acýlar daha ufak etmeme olanak ve imkan verdi.

Burada aslýnda þimdi onsuzda keyfim pekâlâ yerinde idi, ondan kalan bu cennet köþede yalnýzlýk kalbime merhem ve bu gençlik mevsimini aþýlýyordu, onsuzluðu sýkça ürperen yüreðimi bütün gürlüðüyle gülüþüyle þen kahkahasýyla ýsýtýyordu. Þimdi ondan geriye kalan bir çiçek demeti, ondan yüreðimde kalan bu güzel kokusu beni engin denizinde süzülmek ve bütün sevincimi toplamak için, yaným da duran bir uður böceðimdi, hep bana uður þans getiren. Hayallerimin her zaman yollarý onunla kesiþerek, þirin vadiler oluþturan tepelerden onunla buluþturtuyordu. Onunla olan düþlerimin tasarýmý, burada kendini dinlemek isteyen duyarlý yüreðimin onun güzel bakýþlarýyla olduðunu biliyordum.

O teren de ki güne dönelim. Benden bir önceki durakta inince, koltuðuma döndüm, sevdiðim yoktu koltukta, endiþelendim, korkuya kapýldým. Hemen trenin el kol frenine basarak trenin sallantý içinde insanlarýn baðrýþmalarý arasýnda durdurdum ve kapýsýný açarak kendimi dýþarýya attým. Herkes bu ani hareketimin nedenini anlayamaz iken, ben az ileride kalan istasyonda ilerleyerek giden Gülþen gözden kaybolmadan ona yetiþmeliydim. Tüm gücümle koþarken onu kaybetmek istemiyordum son nefesle yanýna vardým, kolundan tutarak kendime çektim. Ýlk önce þaþýrdý.

Ýþte bütün gönlümle tadýný çýkardýðým tatlý bahar sabahlarý gibi þahane gülüþüyle bana baktý, o bakýþýyla bir þenlik bütün ruhumu sardý. Benimki gibi aþkla sevenler için yaratýlmýþ yaþamýmdan olmasý sevinç duymamama vesile olan Gülþen’e yetiþmiþtim. Öylesine mutluydum ki, böyle sevinç içinde varlýk duygusu ile bir anda yok olmuþ, büsbütün yokluða dalmýþ olmaktan rahatsýz olan benliðim ruhum hoþlukla dolmuþtu. Az ileride tepede duran güneþ ormanýn geçit vermez karanlýðýna doðru giderken, gönlüme doðarak aydýnlatmasý ormaný ve dünyayý karanlýkta býrakmýþtý sanki! Gönlümde ben de aþaðýya doðru akan derenin nehrin kýyýsýnda uzun otlara onunla beraber uzanýp, toprakta bin bir çeþit çiçeklerin onun kokusuyla kokmasýný istedim. Ona bu sevinçli halimle.

-Sen indikten sonra sanki dünyam karardý, sana koþup gelmeyi seninle beraber gezinmeyi istedim, umarým bir sakýncasý yoktur senin için.

Bana gülümseyerek.

-Bana da geliþin bir sürpriz oldu, tek baþýma deðil seninle Seyahat etmekten sevinç duyacaðýmdan emin olabilirsin.

Derin bir “oh” diyerek nefes aldým.

Zaman zaman ondan ayrý kalmanýn üzüntüsü sarsa da bu üzüntülü týrmanýþýn sonu gelmiyor, duygularla, coþkularla, umut ve düþ kýrýklýklarýna doðru yürüsem de istemeyerek, öfke ve kýzgýnlýklara ayný hýzla ayak uyduruyor onlarý bir anda ruhumda hafýzam da siliyordum; bazen duygularým týkanýyor, kopuyor, onunla kendi sezgi ve duygularýmýn gücüyle, algýlamasýyla kesildiðim yerden onunla düþlerde olan varlýðým anlamý olarak varlýðý beni ötelere götürüyordu. Ýnsan bu bazen çeliþkisiz çeliþkiler içinde, pürüzsüz istese de olamýyor, elden geldiðince çeliþkiden uzak pürüzsüz olmasa da yaþamayla hayata tutunuyordu benim gibi.

Ýþte onunla ilk seyahatimize baþlýyoruz. O gülünce gözlerinin etrafýndaki aydýnlýk gözlerinin etrafý gölgelendirerek çepçevre sarýnca, dünya ve gökyüzü ile buluþunca oradan da bana yansýyýnca, bir sevgilinin duyacaðý hoþluðu sevinci onun alýcý endamý ile yaþýyorum, iþte onunla beraberken bütün ruhumda sükûta varýnca, þimdi o anýn heyecanýyla elbette o zamanlarý sýkça özlem duyarak düþünüyorum. Kim diyebilirdi ki içinde dolu dolu sýmsýcak yaþayaný böylesine ifade edebileceksin, yazarken ayný duygu ve hislerle ona kâðýt üzerinde nefes verebileceksin deselerdi inanmazdým! O ki bu ruhunun aynasý sonsuz Rabbimin ruhunun aynasý olduðu gibi karþýma çýkartmýþ olan sevgili nasýl kâðýt kalemde anlatabilirim diye çýkýþabilirdim! Þimdi onu yazmak beni mutlu mesut ediyor, bu ona ait olan düþteki görünümünün ihtiþamý güzelliðinin çekiciliði altýnda, kanat takarak uçuyorum.

Þimdi odamda, yöremde gülüþüyle uçuyor, yoksa kalbimdeki acýnýn sancýnýn dayanýlmazlýðý mý sýcak hayal gücü mü, bana çepçevre her þeyi cennet gibi gösteriyor onun yanýna götürüyor, bilemiyorum. Her gönlün içinde bir kaynak var, bizi büyüleyen bir kaynak, þöyle ufak bir tepeden aþaðýya inince, bir ýrmakla karþýlaþýyorsun, yukarýdan aþaðý o ýrmaða ulaþtýran yirmi kadar merdiven, aþaðýda mermer kayadan yapýlmýþ oradan akan o en berrak suyun aktýðý yere iniyorsun karþýnda o seni bekliyor! Bu hayal gücüyle, aþkýn buluþmasý olsa gerek. Böylesine çýlgýnca sevmem bazýlarýnýza abartý gibi gelecekte, aþk bu akýlla deðil gönülle düþündürtüyor sevdirtiyor ve gezdirtiyor.