Online Üye
Online Ziyaretçi
Sanki Kendimden Kaçıyorum
Eve kendimi tıkıyorum
Tıkınca da sıkılıyorum
Şiir yazmasam patlarım
Sanki kendimden kaçıyorum
Gurbette gidecek kapı yok
Sıkıntıdan geçiriyorum şok
Şiirlerle karnımda tok
Sanki kendimden kaçıyorum
Hayalde odalar kuruyorum
İçinden çıkınca kuduruyorum
Türküler çalınca oynuyorum
Sanki kendimden kaçıyorum
Şişirdim onlarca balon
Balonla doldu salon
Üstüme yıkılacak sanki kolon
Sanki kendimden kaçıyorum
Bazen sıkıntı böyle basıyor
Şiir yazarsam kaçıyor
Yoksa yüzüme kim bakıyor
Sanki kendimden kaçıyorum
Yazdıkça kaçtı sıkıntı şimdiden
Her şey düzeliyor kendinden
Rabbim yardımı sonsuzdur ezelden
Sanki kendimden kaçıyorum
İnsan sığmayınca sığamıyor
Kaçmak istese de kaçamıyor
Sığacak bir gönülde bulamıyor
Sanki kendimden kaçıyorum
Küçülüyorum ben enden
Sıkıntılar basınca birden
Kalkamıyorum da yerimden
Sanki kendimden kaçıyorum
Kaç kaç nereye kadar
Peşimde sıkıntılara ben bir radar
Rabbim rahmetiyle savar
Sanki kendimden kaçıyorum
İşte bugün bu çıktı kalemden
Kalem ne yapsın hisseden gönül iken
Rabbim huzur versin cümleten
Sanki kendimden kaçıyorum
Mehmet Aluç