Ne zaman kendimle kalsam baş başa,
Mabedime dalar ayak sesleri.
Benliğim ürperir, düşer telaşa;
Huzurumu çalar ayak sesleri.
 
Yankılanır boşluk o meşum sesle.
Yaklaşır iştahla, şevkle, hevesle,
Bir anda donduran, soğuk nefesle,
Korkusunu salar ayak sesleri.
 
Tek hamlede boylu boyunca yıkar,
Boynuma yargısız hükmünü takar,
Haince dolanır, sıkar da sıkar,
Sanki çelik yular ayak sesleri.
 
Gölgeler büyürken ışığım söner.
Feleğim şaşırır; şirazem döner.
Tepeden tırnağa üstüme siner,
Terim ile sular ayak sesleri.
 
Kıvranırken ruhum azap içinde,
Beynim yanıt arar “kim”de, “niçin”de.
Kalbim yalnızlığın idam suçunda.
Canım kana bular ayak sesleri.
 
Ne musalla taşı, ne de bir mezar...
Kefensiz, tabutsuz cesedim bizar.
Kütükte kaydıma intihar yazar,
Son namazım kılar ayak sesleri.


Mücella Pakdemir

( Ayak Sesleri başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 12.09.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.