Online Üye
Online Ziyaretçi
SANMIYORUM
Dünyanın sevmeyi sevdiğini
sanmıyorum;
Onu nasıl sevdiğimi anladığını da…
Işıklı kıyamette hem yükseldim hem
düştüm;
Aşktan çıkmış ak aşık gibi sessiz
ölmüştüm.
Cümleler sardı beni, cümleleri de
aştım;
Yazıya döküldü aşk, ben şiire
dönüştüm.
Dünyanın beni duyduğunu sanmıyorum;
O gece nasıl yandığımı anladığını
da…
Koskocaman bir kaya oynamıştı yerinden;
Sert bir rüzgâr esmeye başlamıştı
serinden;
Bir deniz uğultusu geliyordu
derinden;
Gidenler de dönmedi gittiği
seferinden!
Dünyanın beni anladığını sanmıyorum;
Onun aşkımı anladığını da…
Yarınsız aşka düşmek bana hiç
yakışmadı;
Aşkı böyle terk etmek ona hiç
yakışmadı;
Dersen ki bunca hasret cana hiç
yakışmadı;
Severek ayrılmak da sona hiç
yakışmadı!
Dünyanın hatırlayacağını sanmıyorum;
Neden unutamadığımı anladığını da…
Coşari der alevin içinde kaldı
beden,
Aşk ile ayrılığın arasındaydı giden.
Türküler söylese de “Ayrılık ölmekten
zor.”
Hiç kimse bilemiyor başlarına
gelmeden
12.09.2021/Samsun
İbrahim COŞAR