Ben asýrlara meydan okurcasýna aldým bütün nefeslerimi. Her gece karmaþasý bitmeyen þehrin, ýssýz sokaklarýnda diz çöküp pervasýzlýðýmla sessiz sessiz suladým gözyaþlarýmý. En zor olaný yaparak geçti ömrüm, hep bekledim… Biliyorum bir gün nasýl olsa ansýzýn gelecek ölüm. Korkusuzluðumun tek nedeni, insaný ölümden eceli korur. O vakit ecelin bekleme saatlerinde özlemenin gözyaþlarýyla sevdim bütün beklemeleri bazý þeyler nedensizdir diye.

Bazý þeyler nedensizdir dedikçe çoðaldý içimde sevgi. Ben tarifi mümkün olmayan sevdalarýn nazarýnda zavallý yüreðimin karanlýklarýnda bir Yusuf büyüttüm.  Bilmiyorum hala seni bana kim gönderdi. Ýyi ki de gönderdi dediðimi bil, benim ki sadece merak iþte. Uykusuz gecelerin rahminde, avuçlarýmda dua sabahlarýna dem tuttum binlerce kez. Yedi yýl aç gezdim, yedi yýl susuz. Ama   garip olan ne biliyor musun? Ölmedim iþte... Dedim ya insaný ölümden eceli koruyormuþ * iþte…

Aklýma nedensizce geliyorsun yüreðime düþtüðünden bu yana.  Sen Aþký Kýyamet süresince üzerime devirip çýkýp gittin ansýzýn. Anýlarýma kazýdýðým yetim düþleri, yetim çocuklar doðduðunda anlatacaðým eðer nefes alýrsam. Söyleyebilsem acýkýnca kalbimde bir sýzý oluyor kalbimin çýðlýklarý. Susayýnca gözlerimdeki nem dudaklarýma düþüyor. Bir garip oluyorum seni düþündükçe ben. Aklým renk renk ve desen desen, çakýl taþlarý topluyorum hayallerimden. Sevdanýn tarifini yapýyorum topraða, bir sabah tazelenmiþ umutlarla uyanayým diye. Görüyorsun ya bazý þeyler nedensizdir iþte...

Uykulardan uyandýrdýðýmýz sevgiler hatýrýnda çiçek bahçeleri sunan hayata, umut alfabeleri yazýyoruz. Çelimsiz sözcükler yetmiyor figanýma. Yedi renge boyadýðýmýz caddelerde Kerem olup vurdukça baðlamamýn mýzrabýna, kibirli bakýþlarýnda tükeniyor hayaller. Kibir diyorum buna aldýrma, zaten sevginin asaletini kaybettiðinde, kibrin daðlarýnda gezermiþ insan. Benim nice daðlarý aþýp, yollarý tüketip sana geliþlerime aldýrma. Sevebilmek bu kadar zor olmamalýydý. Aklý sarhoþ þiirleri sýraladýkça ben bazý þeyler nedensizdir diyorum iþte…

Masum bir isyan belki benim ki. Karný aç bebeklerin anne memesine saldýrmasý gibi masum bir sevda iþte. Kaç vakittir mahzenlerde gün yüzüne çýkmayý bekleyen rötarlý bir denklem. Bazý þeyler nedensizdir diyorum bu yüzden iþte. Vaktine dem tutarken ashab-ý keyf misali, çýkacaðý günü bekliyormuþ, bilemedim iþte.

En büyük yalaný kendime söyledim. Ýçimde ölen mevsimler vardý benim. Ýçimde eskiyen þehirler. Ben inatçý yanlarýmla hiç geriye dönmedim. Geceyi sur yaptýðým akþamlarda, zehir içer gibi içtim ayrýlýklarý. Zehir içer gibi severken bile. Bazý þeyler nedensizdir iþte, gülüþün dokunur, nefesin dokunur, bakýþýn dokunur da anlamaz kapýlýr gidersin bir sevdanýn yeline.

Bazý þeyler nedensizdir, ansýzýn koparýr ayaklarýný topraktan, üþürsün. Yüreðin atmaz, sözlerin anlatmaz olur, buz tutar bütün mevsimler. Kýþ olur ömrün anlamazsýn…

Umutlarý uyutmaya çalýþmýyorum, umut ettikçe yaþar insan. Kalbimde asude bir çýðlýðý kucaklýyorum mavi sevdalarýn yüzü suyu hürmetine. Anladým nedensiz düþüþümün son deminde, hoþça kal yüreðim ben artýk ruhumdaki yolculuðuma gidiyorum… Sakýn sorma, bazý þeyler nedensizdir iþte.

Adem Efiloðlu