Düþ yakasýndayým mevsimin ve düþlerle ördüðüm sadakat yüklü saçlarým ve seçimlerim ve ben ayný zamanda aþkýn izotopuyum sancýlý bir aþk benimki belki de semazen yüreðimde saklý iken nidalarý günün ve geçkin þarkýlar ve bir köþede unutulmuþ geçkin kadýnlar ve anýlar.

Hamt ettiðim her þeyin ibaresi.

Kimileri ise sesleniyor birilerinin ardýndan:

‘’Ýyi halt ettin.’’

Amiyane tabirlerden uzak kalsam da kývranýyor içimde sözcükler ve argo hükümler veriyor insanlar.

‘’Olacaðý buydu. Hak etmiþti ölümü.’’

Birileri birilerinin sýrtýný sývazlýyor ya da arkasýndan gýybet yapýyor bense gözlerimi dikmiþim ufka istikrarla bekliyor ve seviyorum: kimi sevdiðimse meçhul ve gaipten gelen bir coþku ve iç sesim müþküle düþüyor dýþ ses ise meþgule veriyor.

Bir ç/aðrý ise yüreðimi titreten.

Bir akýbet ise olmasý muhtemel.

Bense günü ütülüyorum ve de duygularýmý ve birilerine en çok da hemcinslerime benzemek geçiyor aklýmdan hatta bir ara deniyorum ve yüzüme gözüme bulaþtýrýyorum.

Bu, ben olamam.

Kendime duyduðum saygý ve de sevgi çerçevesinde pes ediyorum ve pas vermediðim duygularýmý yekten seriyorum boþ beyaz sayfaya ve boþ gözlerle etrafýma bakýnýyorum derken yaþlar boþalýyor ve baþýmý yaslýyorum annemim göðsüne.

Hüznün müptelasýyým bir de aþkýn…

Aþkýn evreleri:

Geçmiþ zaman olur ki…

Ýçime esen rüzgâr:

‘’Ya, þimdi?’’

Bazen yoyo gibi gidip geliyorum bazense domino taþlarý gibi duygularým ve birbiri ile etkileþim halinde derken sekiyorum bir nörondan diðerine sözüm ona günde bilmem kaç milyar nöronun ölmesi gerekirken ben atýl beynimi devreye sokuyorum ve beyin fýrtýnasý ile anýnda yüzlerce cümle de duygu geçiyor aklýmdan ve illa ki alt yazý geçmeliyim.

Üniversite yýllarýma gidiyorum ve son sýnýftayým elbet yeni bir hayatýn baþýndayým da ve elimden gelenin azýný yapýyorum sonunda derece ile bitiyor okulum ve Bingo.

Haletiruhiyem ve duygu þemam: sadece boþ vereceðim bir hayatýn güzergâhý da deðil belki de asla unutamayacaðým zor yýllarýn sadece birkaç senesi ve ilk girdiðim sýnavdan alnýmýn akýyla çýkýp özel bir bankanýn ‘’uzman yardýmcýlýðý’’ sýnavýndan aldýðým yüksek derece ile devasa bir plazada iþe baþlama arifesinde iken ve babamýn gidiþine aylarýn kaldýðý hatta günleri sayýlý iken ve babam, yoðun bakýmda hayat mücadelesi verirken ben aralýksýz uyuyorum yataðýmda ve uyuttuðum hayallerim ve elimden kaçan iþ ve kariyer fýrsatlarým.

Bir es vereceksem eðer burada.

Asýlý kaldýðým daraðacýndan sözüm ona kurtuluyorum ve babasýz hayatýmda yeni bir düþe kucak açýyorum.

Yeni bir ben olma ihtimali ise asla aklýma geliyor ve görevlerimi ifa ediyorum bir bir.

Ben bir görev insanýyým:

Toplumsal hukuk ve baský ve örf ve de adet çerçevesinde…

Ýþ hayatýna sözüm ona hýzlý bir giriþ yapýyorum bir de eve gelen görücüleri kovuyorum ve göçmen kuþlara özenip öcünü alýyorum dünün hayattan.

Sancýlý bir vaveyla.

Sevdalý bir yürek oysaki içime kapandýðým kadar dýþ sesle de muhatap olmadýðým.

Racon kestiðim yýllar ve de uyruðu olmayan acýlar.

Uçuþa geçtiðim.

Bankadan sektiðim okul yolu ve oradan sektiðim sessizlik derken gözlerimi kýrpýþtýrýp ýþýnlandýðým Edebiyat dünyasý.

Sessiz sýradan bir okur iken sessiz sýradan bir yazar olmak adýna býkmadan usanmadan yazdýðým þu son sekiz-dokuz sene zarfýnda kendime ve dünyaya yazdýðým ucu yanýk mektuplar ve kýyýsýndan köþesinden nasiplendiðim mutluluk bazense baþa aldýðým bir film karesi iken mutluluk ve çölde açan çiçek misali susuzluðumu kalemin mürekkebi ile giderdiðim…

Bir öz veri.

Bir ön yargý.

Belki de hayatýmýn ön sözü.

Son söze odaklanmýþken kimi zaman biliyor ve istiyorum da için için elbet numune gölgeler ve numerik iddialar ile çorap söküðü gibi gelen cümleler bazen öylesine damardan yakýyor ki içimi ve içerlediðim hayatta dýþlanmanýn verdiði hicap da deðil artýk bilakis istikrarla ve hiç olmadýðým kadar severken en çok da sevgiyi severken ve ruhumdaki deliþmen rüzgârla da el sýkýþmýþken…

Ve evet, ben bir rüzgârým üstelik bu güne kadar hiç esmediði kadar coþkulu ve de yüreði ferahlatan üstelik uçuþan saçlarýmda saklý iken kelebekler ve her kelebek benim öz çocuðum gibi bellemiþken öz cümlelerimi de yüreðime bir bir asarken belki de görünende öte çýlgýn ve coþkulu olmama sebebiyet veren ve bunu anlatmak yerine esmeyi seçtiðim en azýndan kalemimin rüzgârýna denk düþen cümlelerle eþleþmiþken tüm benliðim…