Diledim Mevlâ’mdan bahtýma bir yâr
Tozpembeydi dünyam huzurdu hâlim.
 
Nasipmiþ gönülden sevdim bir güzel
Ferhat’tý Kerem’di yâre misâlim.
 
Yürekten akýþla baðlandým ona
Parlayan mehtabým oldu zülâlim.
 
Caným, cananýmdý alýn yazýmdý
Kalbim adanmýþtý yoktu ihmâlim.
 
Sevdanýn mevsimi geride kaldý
Hazân gelip çattý soldu visâlim.
 
Kaderimdir deyip rýza gösterdim
Sükûta uðradý vuslat hayâlim.
 
Firakla kýrýldý umut dallarým
Hüsrâný yaþadý vurgun þimâlim.
 
Sevgim suç sayýldý özlem kabahat
Bundan dolayýdýr gönül celâlim.
 
Umutsuz yarýnlar yetimdir düþler
Yoksundur huzurdan gülmez cemâlim
 
Bitmeyen hayaller çýkmaz sokaðým
Hicrâný yaþarým aþktýr vebâlim.
 
Yarýnsýz sevdanýn yorgunuyum ben
Elalem diline düþmüþ ahvâlim.
 
Aþkýn çölündeyim hasrete tutsak
Leylâ’nýn Mecnun’u deðil emsâlim.
 
Bu sevda tüketti tüm dermanýmý
Peþinden koþtukça bitti mecâlim.
 
Ey gönül ufkumda kaybolan yýldýz
Ömrüme doðup ta batan Zühal’im .
 
Hayalin gözümde bir serap gibi
Hüzün tablosudur özlem tuvalim.
 
Sevda’nýn yetimi gönlüm çaresiz
Bitmeyen çileyle þimdi hem hâl’im.
 
Anladým ki artýk tükendi umut
Her iki cihanda sensin zevalim.
 
Bu sevda derdinden el âmân yarâp
Nereye gidiyor bilmem ikbâlim.
 
Baðýþla kulunu asiysem eðer
Canansýz eksiktir hayat kemâlim.
 
Takdir eden sensin ne deyim bilmem
Ýsterdim ki o yâr olsun helâlim.
 
Ýsyaným kendime, gönlüme Mevlâ’m
Günahkâr bir kalple zor irtihâlim.
 
Ey rahmet sahibi duy niyâzýmý
Huzur ver gönlüme huzur iclâlim.
 
Menderes OYANIK
17.04.2008