Ýhtimaller Zincirinde...

“Muhatap olduðumsa sadece Yaratan ve bu sayede yaratýlmýþ her canlýya aþýrý hassasiyet gösterip kolayca sevip de inanýrken asla taviz vermiyorum duygularýmdan ve tören makamýnda kalemin bayraðýný en tepeye çekiyor ve taþýyorum ve aþýyorum da hayatýn tüm engellerini. Yýldýz Gülüm”

Ýhtimaller zincirinde, düþüncelerin ýþýðýnda kabul görmese de gülücüklerim, ben gülücüklerimi soldurtmadan yeþertmemeye çalýþýyorum, ne kadar baþarý olup olmadýðýn ihtimaline takýlmadan devam ediyorum. Beni umutsuzluða düþürecek girdaba, Rabbim yardýmýyla sabýrla devam ederken, Rabbim her an yardým ediyor binlerce kez þükürde etsem, karþýlýðýný veremem… Rabbim tasvip etse yeter, insanlarýn bunu hoþ karþýlamasý karþýlamamasý ihtimalleri zincirine takýlmadan, kendimce devam ediyorum yazarak, okuyarak siz kardeþlerimin eserin duygu ve hisler dünyasýnda gezerek, sizlere de ayrýca teþekkürler ediyorum, bu nadide eserleriniz ve duygu ve hisleriniz çabanýz için…

Sürecin sonunu bilemem Rabbim bilir, yaz kulum demiþ þükürler olsun binlerce kez yazmaya gayret ediyorum, þenliði neþesi duygu ve hislerin içinde gezinerek. Hayalim yazmaktý, Rabbim duamý kabul etti yazdýrtýyor binlerce kez þükürler olsun, Rabbime. Faktör etken tepki etki benim göremediðim anlarda, okuyanlarýn gönlünde belirince bende bugün olmazsa yarýn mutlu olacaðým bir gönülde tebessüm ettirmenin neþesini hissederek, karþýlýðýný görerek. Baþka nedir ki dünya bir tebessüm ettirmek, elinden geldiðince varmak, sarmak, yanýnda olmak, gerisi geçici iþler meþgale ve uðraþlar…

Ne yazmanýn anýn da, ne de döngü denilen süreçte dýþ faktörlerin olumsuz etkisini, gülümseyerek savarak, tebessümlerimi uçuþturarak, onca karþýmdakine kabulü zor olsa da anlamasa da, anlamasý bende bir önem taþýyor, çünkü yaþamýþ olduðu hayat fikirler bu fikirleri kabul edemeyecek þekilde devam ettiðinde fazla bir þey söylemem de doðru hiç deðil. Tevazünün engin denizlerinde gezmek, baþlý baþýna bir âlem, anlatýlmasý mümkün olmayan bir dünya!

Engellerim muhakkak olacak, bu engeli yýkmak yerine, bir kapý açarak aþmak çabamýn en baþýnda geliyor. Bunun keyfini yaþamak yazarken apayrý bir zevk neþe benim için. Bazen sessizlik bana dil oluyor, kalbimdeki olumsuz düþünceleri silip atýyor, daldan dala atlamak yerine sessizce yürüyerek düþünerek severek, yazmaya devam ediyorum Rabbime bin þükür ederek. Baþkalarýna göre bu makul olmayabilir, lakin benim için makul olan budur. Ýkilemde kalsam bile matematiksel olarak çarpýp bölüp, saðlamasýný yaparak yolculuða devam ediyorum, belki farkýndalýk budur karþýlýk beklemeden insanlardan, sadece Rabbimden beklemek, doðrusu da bu, vakýf oldum geçte olsa, öyle ise sýkýntý yoksa sýkýntý vardýr vesselam, selamlarýmla.

Mehmet Aluç