Yazýyý Düzenle 

ELVEDA ÝSTANBUL

Ahmet Ayazýn 2005 yýlýnda yayýmlanan

“ELVEDA ÝSTANBBUL” adlý öykü kitabýndan

Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi 3 Kasým 2021

………………Elif bir cami imamýnýn kýzýdýr. Eli yüzü temiz, boyu posu da yerinde. Mahalleli gençlerin büyük bir çoðunluðu, onun gizli hayranlarýndandýr. Kur’an-ý Kerim Elif’le baþladýðý için, cami imamlýðý yapan babasý, onun adýný Elif koymuþtur. Elif her ne kadar kapalý ve geniþ giyinse de, gençlerin gözleri önünde onun duruþu ve yürüyüþü her zaman, bir peri kýzýnýn özelliðini ve güzelliðini sergiliyor. Elif kolay kolay evden çýkmaz. Elif, ya terasta çiçeklere su verirken, ya da sabahleyin balkondaki zakkum çiçeðinin yanýnda, güneþe günaydýn der gibi dururken görülür ve birdenbire de kaybolur.

Güne güneþ gibi doðan bu kýz ilkokulu da okumamýþ. Çok küçük yaþta babasýndan Kur’an-ý Kerim dersi almýþ, Arap harfleriyle de okumayý, yazmayý öðrenmiþ. Þimdi de Kur’an-ý Kerim’i ezberleyip, hafýzlýða çalýþýyor. Küçükken, “Okula neden gelmiyorsun Elif?” diyenlere, Ben Arap harfleriyle evde okuyup yazmaya babamla birlikte çalýþýyorum. Latin alfabesi arpa ekmeði, Arap harfleri ise buðday ekmeðiymiþ. Benim hoca babam da aynýsýný söylüyor. Hem de ölünce mahþer günü sorgu melekleri, bütün insanlara sorularý Arapça soracaklarmýþ! Arapça bilmeyenlerin, Arap harfleriyle okuyup yazamayanlarýn vay halineymiþ! Ben bu durumu bilmiyordum. Hoca babamdan öðrendikten sonra, sizlerin haline akþam bir süre gözyaþý döktüm ve aðladým” demiþ.
Elif’in babasý Gaziantep’e Kahramanmaraþ’tan çok küçük yaþta gelmiþ. Bir halasý da Ýstanbul’da yaþýyormuþ. Fakat Ýstanbul’a Diyarbakýr’dan gelen komþularýna Gaziantep için övgüleri yaðmur gibi yaðdýrýrmýþ. Bu kýymetli komþularý, Almanya’dan gelen, oðlu ve gelini ile birlikte, Elif’in halasýný da yanlarýna alýp, Gaziantep’e gelmiþler, Gaziantep’i görmüþler ve gezmiþler. Bir gün de, bir saunaya gidip orada bir çiðköfte yemeðe gitmiþler. Orada Elif’in halasýnýn Ýstanbul’daki Diyarbakýrlý komþularý, Elif’in bütün güzelliðini görünce, kadýn baþýyla Elif’e aþýk olmuþ.. “Benim bir tek oðlum var. Erkeðin dörde kadar hakký var. Dinimizin de gereði budur” demiþte baþka bir þey demez olmuþ. Kadýn Elif’i oðlunun ikinci evliliðine istemiþ. Elif’in hoca babasý tamam demiþ. Bunlarýn zamanlarý da kýsýtlý olduðu için tez zamanda bütün iþleri tamamlamýþlar. Ev eþyasý yok, aðýrlýðý takýya vermiþler ki, Elif’e altýndan kemer bile yaptýrmýþlar. Nikahtan sonra da arabalarýna binmiþler, ver elini Ýstanbul diyerek, Ýstanbul’a yetiþmiþler. Elif kumasýyla birlikte 15 gün eþiyle bir hayat yaþamýþ. 15 gün geçtikten sonra, Elif’in eþi olan Kürt Fazýl birinci eþini yanýna alarak, Almanya’nýn yoluna düþmeden önce, Elif’i anne ve babasýna emanet etmiþ. Elif’in evliliði resmi olmadýðý için götüremiyor. Elif’e de sýký bir tembih etmiþ, “Yanýnda olmadýðým zaman kocan, annem ile babamdýr. Onlarýn emri benim emrimdir. Bunlarýn çizgisinden bir santim çýktýðýn yerde de her þey biter” demiþ. Kürt Fazýl, Almanya’da, Elif Ýstanbul’da kör karanlýðýn içinde bir süre kalmýþ. .Kaynana kayýnbaba gezerlermiþ, tozarlarmýþ. Elif evde sonsuza dek mahkum. Ne bir haber, ne bir mektup, ne de bir telefon, Elif’in bütün günleri gözleri yaþlý ve karanlýkta geçiyormuþ. Kürt Fazýl’ýn sesine bile hasret iken, bir gün kapýnýn zili çalýnýr çalýnmaz kapýya koþarak, Elif, “Hayýrdýr Ýnþallah!” diyerek kapýya koþtuðunda, postacý elinde bir mektupla gülümsüyormuþ. Daha sonra,“ Hadi gözün aydýn!” diyerek mektubu Elif’e vererek hemen kapýdan süratle uzaklaþmýþ. Elif mektubu sabýrsýzlýkla eline almýþ. Ama Elif’in okuma yazmasý Arap harfleriyle, Latin alfabesini bilmezmiþ. Kaynana, kayýnbaba da evde yok. Kayýnbabadan kaynanadan korka korka karþý kapýnýn zilini çalmýþ ve içeriden çýkan bir hanýmýn eline mektubu tutturmuþ. Genç ve güzel haným baþlamýþ mektubu okumaya.
“Deruni dilden, caný gönülden kýymetli babacýðým, sevgili anneciðim. Gülden nazik, pamuktan beyaz ellerinizden hasretle öperim. Göndermiþ olduðunuz en az sizin kadar kýymetli mektubunuzu aldým. Elif’in her zaman aðladýðýndan söz ediyorsunuz. Ondan memnun olmadýðýnýz her halinizden bellidir. Onun takýlarýný, yollarda anarþi var diyerek elinden alýn. Babasý vefat etmiþ. Aðabeyinin de derdi baþýndan aþkýn. Nihayet bir devlet memurudur. Eþi, oðlu ve kýzý var. Adam öldüremez. Aðabeyine býrakýn, evinize dönün. Resmi bir evliliðimizde zaten yoktur” diyerek mektup sonuçlamýþ. 
Sonuçlanýr sonuçlanmaya da, bahtý kara Elif’in baþý dönmüþ, dizleri titremiþ ve gözlerinin önüne bir siyah duman çökmüþ. Mektubu okuduktan sonra. Elif’in halini gören genç kadýn, Elif’i sakinleþtirmiþ ve ona bir de güzelce akýl vermiþ. Elif o mektubu orada yýrtmýþ ve tuvalete atmýþ. Daha sonra da kendini bir derleyip toparlamýþ. Kaynana ve kayýnbaba da o akþam evde olmamýþlar. Sabahleyin eve ilk geliþlerinde, “Ben bu gece çok kötü bir rüya gördüm. Gaziantep’e gitmezsem ölürüm” deyince kaynana ve kayýnbaba da birlikte hazýrlanmýþlar. Elif bütün takýlarýný takmýþ, altýn kemerini çantasýna almýþ. En güzel giysilerini de valizine koyduktan sonra, bir otobüse binip, Gaziantep’e gelmiþler. Bir müddet kaldýktan sonra kaynana ve kayýnbaba Elif’le Ýstanbul’a dönmek isterlerse de, Elif,“Ölümlü dünya. Bakýn babam ölmüþ, buradakileri bir daha ya görürüm ya da göremem. Ben hele biraz daha kalayým. Bakalým Mevlam neyler, eylerse güzel eyler” diyerek, kaynanayý ve kayýnbabayý yollayýp, kendisi de Ýstanbul’a veda etmiþ ve bir daha da dönmemiþ.
Asýl sýkýntý Elif Gaziantep’e dönünce baþlamýþ. .Baba ölmüþ, annesi aðabeyinin yanýnda beraber yaþýyorlar. Aðabeyi tek maaþlý bir devlet memuru. Yengesi rýzýk veren yüce Allah’týr deyip 8 çocuk dünyaya getirmiþ, karný gebe. Yer sofrasý kurulunca tam 12 kiþi. Süphanallah býrakýn giymeyi, gezmeyi, kuru ekmek bile dayanmýyor. Ne oturmaya yer var, ne de yatmaya. Elif kendi kendine çalýþmaya karar vermiþ. Elif iþ ararken tahsil derecesi soruluyormuþ. Okuryazar olmadýðý için hiç bir yerde bir iþ bulamamýþ. Elif kapalý giyinse de göze görkemliymiþ. Evleri dar bir sokakta. Yamyam gibi bakanlar sadece Elif’i görüyorlar, Elif’e takýlýyorlarmýþ. Bu zor þartlar karþýsýnda bir gün Elif bir evde bir temizlik iþi bulmuþ. Evde ki genç çiftler, çalýþýyorlarmýþ. Temizlik Çarþamba’dan Çarþamba’ya. Evin anahtarý Elif’teymiþ. Evde kimse yokken temizliði yapýp gidiyormuþ. Elif temizlik yaparken bir gün kapý çalýnmýþ. Elif kapýnýn çarkýna basýnca, merdivenden tam son kata fýrlayan bir genç, Elif’i de alýp, içeriye dalmýþ. Tam o sýrada olanlar olmuþ, her þey bitmiþ. Elif’in dünyasý dönmüþ. Yaþlý gözlerle bir mektup yazmýþ ve kapýnýn arkasýna yapýþtýrmýþ. Latin alfabesini bilmediði için, Arap harfleriyle “Elveda; kötü insanlarýn dünyasý. Elveda benim vefasýz ve kýymet bilmez Diyarbakýrlýlarým. Elveda doðup büyüdüðüm Gaziantep. Elveda görüp gezemediðim güzeller güzeli Ýstanbul’um… Hoþça kal” deyip intihar etmiþ.