Sevmek için emeklerken daha
Etimin üstüne
Kar beyazı iliksiz deri gömleğimi giydim
Çay filizi uykumu demledi
Bir bardak düş yudumladı
Gecenin kulağına güneşi fısıldadı kalemim
Başını iki elinin arasına aldı ay
Döktü gözlerinden yıldızları
Tavşan kanı yağmur şair sandı beni
Öksüz çiçeklerin
Kırışık anne acılarını ütüledi
Boynu bükük yetim sümbüllerin
Ateşli baba kırıklarına
Buzdan alçı sardı kalemim
Esirgenmemiş çocuklar da şair sandı beni
Hiç öpülmemiş yanak yaralarına
Kiraz derisinden dudak yaptı
Gamze dolusu umut döktü kalemim
Kısmetsiz yüzler de şair sandı beni
Geleceğe kanat çırptı kalemim
Güvercin hüznünde sustu geçmiş
Kum saatinden düşen zamanda şair sandı beni
Kalemimin ucundaki pınar yerine
Önünüze köpürmüş kuraklığı akıtan
Bu biçareyi
Bir yudum şiir isteyen sizler de şair sandınız
Yanıldınız
Oysa ben