yaz sonu güz sonu akşamları
yorgun dalgın derinliğimizle yöneliriz
bir zamanlar mutlu anlarımız burada yaşandı deriz
bitmeyen , dudaklardan çıkmayan sözlerimiz vardı
güzeldi , temizdi orkide çiçeği kadar özeldi
o ilk kalp çarpıntılarında kaçırılan bakışlarımız
birbirimiz için herhangi biri değildik
kötülüğün ayrıntılarından uzaktı kalplerimiz
dışımızda kirli bir dünya her gün kan barut gözyaşı
biz birbirimize önem veren iki sevgiliyiz
kimsesizliğe mahkum etmedik aşkı
bekledik durduk birbirimizi aşk fırtınasıyla
bu aşkla büyüdük kök saldık
uğurlanırken beklenmedik vedalarla
birbirimizin ardından dokunmak gibi baktık
hüzünlü fotoğraflardı şiirce
çekingen kalplerimiz neleri tutuyordu
neden susup kalmıştı dillerimiz
tutkulu ,hayret , telaşlı yıldızlar gibiydi gözlerimiz
savrulmalara hazır olmadığımızın acemi boşluğu
çocuklara benzerdik ne yapacağını bilemeyen çocuklara
en güzel yaradılışlı olmak hayata vereceğimiz anlamdır
hiçbir masum mahrem güzelliğe saygı duymaz bu dünya ..
