“Geçmiþte yasamýþ insan topluluklarýnýn birbirleriyle olan iliþkilerini, savaþ ve barýþlarýný, kültürlerini, medeniyetlerini, sosyo – ekonomik yapýlarýný belgelere dayanarak, yer ve zaman göstererek, sebep – sonuç iliþkisi içerisinde inceleyen ve objektif olarak açýklayan bilime tarih denir.”

         Tarihin böyle tanýmýný anýmsadýktan sonra bizler tarihten ne düzeyde ders çýkardýklarýmýzý bizleri ilgilendiren bazý tarihi olaylarý anýmsayarak irdeleyelim. Yaþanan olaylarla günümüzün olaylarýný karþýlaþtýrmaya çalýþalým. Tarih hatalarý asla affetmez. Uluslarýn kaderine hükmedenler tarihi olaylarý neden-sonuç iliþkileri baðlamýnda deðerlendirse büyük acýlar yaþanmaz. Geçmiþ olaylarý gerekli biçimde deðerlendiren ve gereðini papan liderler yurttaþlarýna gönençli yýllar yaþatýr.

         Napolyon’un Rusya Seferi vardýr. Bilinir. Fransýz ordularý Moskova’yý bile iþgal ederler. Fakat Ruslar, doðal müttefikleri soðuk kýþ koþullarýnýn kendilerine saðladýðý olanaklarla Napolyon ordularý soðuk Rus steplerinde büyük kayýplara uðrayarak utkuya ulaþýr. Fransýzlar büyük kayýplar vererek geri çekilir.

         Bu kez yýllar sonra Hitler ordularý Rusya’ya saldýrýr. Sonuç týpký Napolyon’un kaderi ile ayný olur. Almanlarýn Rusya seferi baþlattýklarý savaþýn aleyhlerine sonuçlanmasýnýn baþlangýcý olur. Demek ki Hitler, Napolyon’un Rusya seferinden gerekli çýkarýmlarý yapamamýþ. Biz kendi tarihimize dönelim.

         24 Þubat 1525 yýlýnda Almanlarla Fransýzlar arasýnda Pavye Savaþý yapýlýr. Savaþý Alman Ýmparatoru Þarlken kazanýr. Fransa kralý Fransuva Almanlara esir düþer. Esir kralýn annesi Düþes Dangolen Kanuni’den yardým ister. Kanuni Fransa kralýna þövenist duygularýmýzý kabartan þu ünlü mektubu yazýp gönderir:

         “Ben ki, sultanlar sultaný, hakanlar hakaný, hükümdarlara taç giydiren, Allah'ýn yeryüzündeki gölgesi ve atalarýmýn fethettiði Akdeniz'in, Karadeniz'in, Rumeli'nin, Anadolu'nun, Karaman'ýn, Rum'un , Dulkadiroðlularý Vilayeti'nin, Diyarbakýr'ýn, Kürdistan'ýn, Azerbaycan'ýn, Acem'in, Þam'ýn, Haleb'in, Mýsýr'ýn, Mekke'nin, Medine'nin, Kudüs'ün, bütün Arap memleketlerinin, Yemen'in ve daha nice ülkelerin ki, büyük atalarýmýn Allah kabirlerini nurlu etsin karþý konulmaz kuvvetleriyle fethettikleri ve benim muhteþemliðimle de ateþ saçan mýzraðýmýn ve zafer getiren kýlýcýmýn gücüyle fethettiðim nice memleketlerin sultaný ve padiþahý olan Sultan Bayezid Han oðlu Sultan Selim Han oðlu Sulan Süleyman Han'ým…”  Mektubun sonunda Kanuni gereðini yapacaðýný belirtir.

         Çaðýnýn yenilmez armadasý Osmanlý Ýmparatorluðu Ordusu Kanuni’nin liderliðinde Almanya Seferine çýkar. Fransa kralý kurtarýlýr.

         Kanuni, sýrf bu sefere mektubunda betimlenen ününe ün katmak için çýkmadý elbette. Osmanlý, Avrupa’ya doðru fetihlerinde sürekli Avrupalýlar birleþerek oluþturduklarý ordularýný yýllar önce Ýslam ülkelerine karþý düzenledikleri Haçlý ruhuyla Osmanlýlara saldýrmýþtýr. Ýþte Kanuni’nin Fransa kralýný kurtarmak adýna yaptýðý seferin biricik amacý Avrupa’daki birliði bölmek onlarýn güçlerini azaltmaktý. Bu siyaset hayli zaman baþarýyla sürdürülmüþtür.

         Demek ki, Kanuni zamanýn ruhunu iyi okuyup gereðini yapmýþ. Kanuni, 1529 yýlýnda Viyana’yý kuþattý. Baþarý kazanma þansýnýn olmadýðýný görüp güçlü ordusuyla kuþatmayý kaldýrdý. Ordu sað salim geri döndü.

         Tarihimizde kara günlerin baþlangýcý; maalesef birleþen Haçlý güçlerine karþý gerekli tedbirleri alamayýp Viyana önünde büyük hezimet yaþayan Merzifonlu Kara Mustafa Paþa ile olmuþtur.

         Ülkelerin tarihinde yararlandýklarý ya da yararlanamadýklarý olaylar vuku bulur. Ýleri görüþlü liderlere sahip olan ülkeler kendi çýkarlarýna oluþacak durumlarý hisseder koþullarýn gereðini yaparlar. Napolyon Rusya seferine çýkarken Osmanlý Devleti’ne müttefiklik önerir. Tarih öðretmenimiz üstüne basa basa anlatmýþtý bu olayý. Bizimkiler bu öneriye ilgi göstermez. Neden, birkaç yýl önce Napolyon’un Mýsýr’a saldýrmasý gösterilir(!) Oysa koþullar deðiþmiþtir. Fransýzlar kuzeyden, Osmanlýlar güneyden Rusya’ya saldýrsaydý ezeli düþman Moskoflarýn ülkemize ait hain planlarý yýllarca ertelenir ya da ortaya konmazdý.

         Bir serhat þehrinde geçti çocukluðum ve ilk gençlik yýllarým. Doðduðum il 43 yýl Rus iþgalinde kalmýþ. Topraklarýmýz uzun yýllar Rus saldýrýlarýna hedef olmuþ. Rus kelimesi ruhumuzda korku ve tedirginlik yaratýrdý çocukluk yýllarýmýzda. Evet, Ruslar 500 yýllýk ezeli düþmanýmýzdý.

         Fakat Ulusal Kurtuluþ Savaþý yýllarýnda, savaþý yöneten lider kadro Ruslarla müttefik olmayý baþarmýþtýr. Ruslar bize azýmsanmayacak düzeyde silah ve para yardýmý yaptý. Ruslar ezeli düþmandýr, onlardan bize hayýr gelmez diye sýð bir görüþ hakim olsaydý Ulusal Kurtuluþun lider kadrosunda baþlattýklarý mücadeleyi baþarýya ulaþtýrmalarý þansa kalýrdý. Demek ki, olaylarý iyi deðerlendirmek, duruma göre siyaset uygulamak önemli. Bunu da ancak gerçek liderler baþarýr.

         Tarihin labirentlerinden çýkýp günümüze gelelim. Hiç gereði yokken Suriye rejimini deðiþtirme sevdasýna tutulduk. Oysa Türkiye ve Suriye yöneticileri buluþup dostluk gösterileri yapýyordu. Güney komþumuzla ticaret alýp baþýný yürümüþtü. Ýki tarafýn da bölge insaný mutluydu. Ne olduðu bilinmez(!) Bir gecede Esat Eset oluverdi. Suriye rejimi güya kendi yurttaþlarýný katlediyordu. Bizimkiler barýþ elçisi oluverdiler. Batýlý emperyalistler Suriye’de iç harp baþlattý. Bizde destek verdik bu savaþa. Sonuç! Suriye rejimi deðiþtirilemedi. Milyonlarca Suriyeli ülkemize geldi. Ülkemize gelen Suriyelilere milyarlarca dolar harcadýk. Suriye’de rejim deðiþseydi. Esat devrilseydi bundan çýkarýmýz ne olurdu? Anlayan beri gelsin.

         Atatürk komþularýmýzla iyi geçinmeyi, özellikle Araplarýn iç iþlerine karýþmamayý önermiþti geleceðin siyasetçilerine. Ve “Yurtta sulh, cihanda sulh.” Diyerek ülkemizin geleceði, halkýmýzýn mutluluðu için barýþý önermiþti. Gelecekte barýþ içinde, gönençli yaþamanýn formülü tarihi olaylarý iyi tahlil etmek; Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Atatürk ilke ve devrimlerine sahip çýkýp ülke politikalarýný bu ilke ve devrimler ýþýðýnda dizayn etmekten geçiyor.