Ýlkokul yýllarýmdan beri okurum. Yazmayýnca, birey okuyucu sayýlmaz diye bir sav olduðunu yine okuyarak öðrendim. Þimdi de kendi çapýmda yazma denilen ummanýn kýyýlarýnda kulaç atýyorum. Yazdýðým deneme/öykülerim; daha da ilgi çeksin diye görsellerle süsleyip çeþitli platformlarda paylaþýyorum. Hükümet bütçelerimiz niçin her yýl açýk veriyor? Bu tema üzerinde makaleler yazýyorum bugünlerde. Bu yazýmda makam araba çýlgýnlýðýmýzý ve bu müzmin hastalýðýmýzýn ekonomimize olan olumsuz etkisini irdelemek amacým.

         Yazýlarýmý paylaþýyorum da lakin görsellerle ilgili hayal kýrýklarý yaþýyorum bazen! Sigaramýn Dumaný adlý deneme yazýmda tütün ürünlerinin zararlarýný anekdotlarla anlattým. Görsel olarak sigara içen genç bir kadýnýn fotoðrafýný kullandým. Hiç ummazdým: Ýki öðretmen arkadaþ; “ bir öðretmenler gurubunda, böyle resim hiç yakýþmadý!” mealinde eleþtiri getirdiler. Genç bir arkadaþ, “ Z kuþaðýný sigaraya özendiriyorsun…” diye yazmýþtý! Belli ki, dememi okumamýþlardý. Yazýyý okuduklarýný sordum! Yanýt gelmedi. O bakýmdan makalemin Recaizade Mahmut Ekrem’in Araba Sevdasý romanýyla fazla ilgisi yoktur.

         Bir anekdotla baþlayayým. Yýl 2005. Kalabalýk nüfuslu bir ilçede çalýþýyoruz. Belediye baþkanlýðý iktidar partisinde… Okulda herkesin siyasi düþüncesi belli… Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öðretmenimiz anlatmýþtý kýsa bir teneneffüs saatinde:

         “ Geçen gün belediye baþkanýmýzýn makam aracýný gördüm. Tekerlerinin eni þaþýrttý beni!” Bu sözler üzerine ne söylenebilir! Devam edelim yazýmýza:

         Küçük çaplý bir araþtýrma yaptým Google üzenden. Gazeteci Semra Topçu, Almanya’da 9 bin, Japonya’dan 10 bin, Fransa’da 8 bin makam aracý ve Türkiye’de ise 125 bin makam aracý olduðu bilgisini paylaþmýþ okurlarýna.

         Euronews’den Kamuran Samar da týpký Semra Topçu gibi rakamlarý paylaþýyor. Olayýn can alýcý bir boyutu daha da can sýkýcý! Yukarýda adlarýný andýðým batý ülkelerinde ve ekonomisi güçlü daha baþka ülkelerde örneðin: Hollanda, Norveç, Ýsveç, Güney Kore… gibi ülkelerde kiþi baþýna düþen milli gelir bizim dört, beþ katýmýz!

         Kalkýnmýþ ülkeler, o ülkelerin idari kadrosunun kullandýðý kamu aracý ve makam aracý sayýsý ülkemizdeki idari kadrosunun kullandýðý araç sayýlarýyla karþýlaþtýrýlmayacak kadar az. Þöyle de bir olguyu göz önünde tutmak gerek. Kalkýnmýþ ülkeler büyük çoðunlukla dýþ alýmdan çok dýþ satým yapýyorlar. Ýlginçtir; makamlarýna özel araçlarýyla hatta bisikletle giden batýlý liderlerin olduðunu görsel ve yazýlý basýnýmýzdan sýk sýk izliyoruz.

         Son yýllarda þu sözü duyar olduk bazý yöneticilerimizden: “Ýtibardan tasarruf olmaz!” Ve dýþarýdan alýnan, ederi dudak uçuklatan araçlar, kola takýlan pahalý saatler, yine Avrupa’dan satýn alýnan kýyafetler… bu ve benzeri ürünlerle kullanarak itibar saðlandýðýný öðrenmiþ oluyoruz(!)

         Atalarýmýz: “Ayaðýný yorganýna göre uzak.” Demiþler. Hükümet bütçeleri her yýl açýk veren ülkemizde; makam aracý dâhil her alanda tasarruflu davransa yöneticilerimiz hükümet bütçelerimiz açýk vermez. Ve bütçe açýðýný borçla kapatan ülke durumuna düþmeyiz. Borç bulmak için varsýl insanlarýn kapýsýný çalmak birey için karþýlaþmak istenmeyen bir durumdur. Borç isteyenin boynu eðridir! Bu acý gerçeðin bireyleri olduðu kadar yöneticileri de rencide ettiði malumdur. Ve “Borç alan emir alýr.” Denir.

         Toplum çýkarýný kiþisel çýkarlarýndan önde tutmasý ilkesi ülkesini seven ister yönetici ister sade vatandaþ olalým hepimizin uymasý gereken bir insanlýk manifestosu sözdür. Bu sözün içeriði gereði gibi içselleþtirirse özellikle yöneticilerimiz; itibar için pahalý araç-gereç kullanma anlayýþýna sýðýnmazlar...  Yöneticilerin itibarý yönettikleri yurttaþlarýn maddi ve manevi durumlarýný iyileþtirdikleri oranda saygýnlýk kazanýr. Yönetilen halklar bilim, sanat, kültür gibi alanlarýnda; örneðin týp dalýnda insanlýða musallat olan icatlar yapabilmiþ mi?  Dünya ölçeðinde ses getirecek ne kadar þairler/ yazarlar yetiþtirilmiþ. Ülkede kiþi baþýna gelir her yýl artmýþ mý?  Ýþsizlik sorununa çözülmüþ bulmada ne derece baþarýlý olundu? Bu ve benzeri alanlarda bir ülke kalkýnmýþ ülkeler düzeyine ulaþmýþsa ancak o ülkenin yöneticilerinin itibarý tartýþýlmaz.

         Yaptýklarý baþarýlý çalýþmalar, býraktýklarý eserler býrakan nice iyi adamlar geçti bu topraklardan… Ýstiklal Marþý’mýzýn þairi Mehmet Akif Ersoy’un ne kadar mütevazý yaþadýðý; soðuk Ankara kýþýnda paltosuz dolaþtýðý bilinir. Çünkü paltosunu bir yoksula verilmiþtir. Ýyi örnekleri çoðaltmak mümkün çünkü bu topraklar da büyük adamlar yetiþtirmiþtir.

         Cumhuriyetin ilk yýllarýnda; 1924-1950 yýllarý arasýnda bakan, baþbakan ve TBMM baþkaný olarak görev yapan Þükrü Saraçoðlu siyaseti býraktýktan sonra Teþvikiye’den bir kira evine taþýnýr. Otomobili olmadýðý için her yere dolmuþla gider. Dr. Reþit galip öldüðünde cebinde 5 lira vardýr. Cumhuriyeti kuran kadrolar siyaseti toplum çýkarý için yapan altýn kadrolardý. Hele kurucu meclis için Ankara’ya gelen milletvekillerinin çoðu halktan toplanan paralarla Ankara’ya ulaþmýþlardýr.

         Adlarý ve baþarýlý çalýþmalarýyla efsaneleþen Adnan Kahveci, Recep Yazýcýoðlu…  gibi yöneticiler de yaþadý. Kahveci öldüðünde bankalarda hiç hesabý olmadýðý hayretle(!) görüldü. Yazýcýoðlu valimizin örnek çalýþmalarýný, kýlýk kýyafet ve davranýþlarýyla halk adamý olduðu haberlerini okuyarak mutlu oluyorduk.

         Sözün özü biz 1683 II: Viyana’dan beri geri çekilen ve sonunda büyük borçlar býrakarak yýkýlan bir imparatorluðun külleri üzerinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nin yurttaþlarýyýz. Cumhuriyet kurulduðu zaman ülke bakýmsýz, halk dayanýlmaz yoksulluk içinde yaþadýðýný biliyoruz.  Bu deðerler sade, mütevazý yaþam sürdüler. Adlarý Türk Ulusunun kalbinde unutulmazlara eklendi.

         Kalkýnma savaþýna çok geç baþladýk. Kalkýnmanýn tartýþmasýz biricik yolu ülke kaynaklarýný en verimli biçimde tasarruflu kullanmaktan geçer. Tutuma, tasarrufa önem verdiðimiz ölçüde kaynaklarýmýz kalkýnmak için harcanýr. Kullandýðýmýz mal ve ürünleri kendi ülkemizde ürettiðimizde dýþ alýma fazla gereksinim duymayýz. Hatta dýþ satýmýmýz dýþ alýmdan fazla verir. Ve yurttaþ olarak her baþýmýz dik, özgür yurttaþ olma mutluluðuna ereriz. Ýdarecilerimiz de gerek yurt içinde gerekse dýþarýda çok daha fazla itibarlý olur.