Doðu dünyasýný iþgal eden Batýlý düþmanlar sadece topraklarýmýzý iþgal etmedi, ayný zamanda zihnimizi de iþgal etti. Büyük mücadeleler sonunda topraklarýmýzdan çekildiler, ancak zihinlerimizde üstünlüklerini devam ettiriyorlar. Ýnancýmýzdan ve kendi kültürümüzden kaynaklanan deðerlerimiz Batýlý deðerlerin karþýsýnda ötelenir oldu.

Gençlerimiz kendilerini Batý’nýn kavramlarýyla ifade ediyorlar. “Biraz relax ol, cool ol, trip atma” sözlerini kanýksadýk arýk. Bir Batýlý gibi düþünme saplantýsý, bizim Yunus Emre’ye bakýþýmýzý þekillendirmiþtir. Yunus Emre þiirlerinden insan sevgisini yoðun bir þekilde iþler

“Bir kez gönül yýktýn ise bu kýldýðýn namaz deðil

Yetmiþ iki millet dahi elin yüzün yumaz deðil”

….

“Gelin tanýþýk idelüm iþi kolay tutalum

Sevelüm sevilelüm dünyâ kimseye kalmaz

…

Yukarýdaki örnek mýsralar gibi Yunus Emre’den birçok örnek vermek mümkün. Birçok kiþi bu tür mýsralara bakarak Yunus Emre’nin hümanist olduðunu iddia ediyor ve yanýlýyor. Peki Yunus Emre neden hümanist deðil?  Hümanizm, özellikle Rönesans döneminde insaný merkeze alan, insaný tek ölçü kabul eden, dini, Tanrý inancýný ve doðaüstünü reddeden bir çeþit insanperestlik düþüncesi veya bir baþka deyiþle insanlýk dinidir.

Cemil Meriç “Hümanizm, imanýný kaybeden bir çaðýn dinidir.”  der. Kilisenin yasaklarýndan kurtulmak isteyen Orta Çað insaný, Hristiyanlýðýn duvarlarý dýþýna çýkmayý özgürlük olarak algýladý. Din adýna kilise halka o kadar zulmetmiþti ki artýk insanlar için demokrasi fikri ve devamýnda hümanizm bir çýkýþ kapýsý oldu. Aydýnlar tahrif edilmiþ, insan fýtratýna aykýrý Hristiyanlýk dinine cephe aldýlar. Kimi, “tabiatta Tanrý yoktur, Tanrý’yý yaratan insandýr. Kimleri ise, “insanlýðý kurtaracak tek kýlavuz ilimdir”; ne Rab ne din dediler. Nietzsche “Tanrý öldü ve onu biz öldürdük.” Ýfadesiyle bu bakýþ açýsýný çok güzel özetler.

Batý tüm insanlarý sevelim derken, insaný merkeze almayý, tek deðer ölçüsü olarak insaný kabul etmeyi kastediyordu. Halbuki Yunus Emre’deki insan sevgisinin temelinde Allah’a olan kulluk bilinci vardý. “Yaratýlaný sev Yaradan’dan ötürü” diyerek gerçek düþüncesini açýk bir þekilde ortaya koymuþtu. Onun tek amacý Rabbine sadýk bir kul olmaktý.

Yunus Emre’nin insan sevgisini öne çýkaranlar onun ibadet konusundaki sözlerini hiç gündeme getirmezler. Oysa o çevresindekilere Allah’a hakkýyla kul olmalarýný da tavsiye etmiþtir.

Sana derim ey velî, Dur erte namazýna,            (Erte: sabah)

Eðer deðilsen ölü, Dur erte namazýna

Ezân okur müezzin Çaðýrýr Allah adýn,

Yýkma dinin bünyâdýn Dur erte namazýna

Kýsacasý Yunus Emre’ye hümanist diyerek onu bu kavramýn dar kalýplarý içine hapsetmek ona büyük bir haksýzlýktýr, hatta iftiradýr. O samimi bir mümin, Allah’ýn sadýk bir kuludur.