Bilmek Acýyý Duymaktýr

“Ýman ederken bilmek” acýyý duymaktýr, hissetmek, yaþadýðýný insan olduðunu seni yaratan Âlemlerin Rabbine teslim olduðunu hatýrlatýr. Yoksa karþýda konuþan iki insanýn konuþmasýný duymaya benzemez bu “duymak”, tüm damarlarýnda hissiyatýnla duymaktýr ve bu duymaya da icabet ederek teslimiyetle gitmektir. Bunun sonunu baþýný düþünmeden gitmektir, gidersem “þu” olur “bu” olur “falan” “filan” olur yok böyle bir düþünce aklýndan geçirmek…

Ne Durumdayýz?

Perdeleri kapalý mý tutmalýyýz?

Her þeyini vermeye hazýr olanla, olmayanýn farký nedir?

Sahne bize ait mi? Yoksa baþkalarý ele geçirmiþ de onlarýn yazdýklarý rolleri mi oynamalýyýz?

Bunlara cevabý siz verin.

Bize Tat veren Baþkasýna da tat vermesin mi?

Bize tat veren hayat kazancýmýz buna imkâný olmayan baþkalarýna neden ayný tadý vermesin? Rabbim bizi seçimlerimizde özgür yaratmýþken” seç” beðen” derken neden vererek seçmeyelim ki? Seç beðen bir küme iken bu kümeleri daðýtarak, seçme beðenme kendin için seç beðen, ya da benim söylemlerime dediðime göre diyene göre seç beðeni kabul edelim ki? Yarýn ölecek olanýn söylemi ne kadar doðru olabilir ki? Ölümsüz Alemlerin Rabbinin sözü varken? Þartlarýn yoksa þartlarý zorluyorsan da bu yeterlidir zaten… Düðümleri çözmek için çaba sarf ediyorsan, bu da baþlangýç için yeterlidir zaten. Seni özgür býrakmayan kýlmayan her adým sana vurulmuþ bir zincirdir bunu da bilmek lazým hem de “Ýman ederek bilmek” lazýmdýr.

Bizi Yalnýz Býrakan

Ýsterseniz bir hikâye ile devam edelim. Günlerden yýllardan bir gün önemli deðil hangi yýl olduðu. Sekiz yaþýndaki Ramazan, kendisinden bir yaþ büyük arkadaþý Cesur’un üzgün olduðunu görünce yanýna yaklaþtý.

-Arkadaþým neden üzgün duruyorsun?

-Babama üzülüyorum!

-Ne oldu baban hasta mý?

-Hayýr! Yalnýz her gün sabahtan akþama kadar ter döküyor, kazandýðý evimize yetmiyor? Borcu varmýþ tefeci birisinden almýþ, öde öde bitmiyor!

-Nasýl oluyor ki?

-Her gün faiz koyuyor muþ!

-Kimmiþ bu?

-Bizim mahalleden Kulaksýz Necati!

-Vay þerefsiz vay! Zaten ben onu hiç sevmiyorum!

Biraz düþünceye daldýlar. Onu yapalým olmaz dediler! Bunu yapalým olmaz dediler! En sonunda Ramazan.

-O olmaz bu olmaz! Yaptýðý da olmaz bir þey yapýyor, bizde yapalým olsun gitsin.

-Bizde ofisine girelim neyi varsa yoksa alalým!

-Olmaz bize yakýþmaz!

-Ben yakýþsa da yakýþmazsa da yapacaðým.

-Akþam olsun arka kapýdan gireriz zaten kapýsý oranýn bozuk ben biliyorum, kilitliyorlar lakin boþuna. Eski bozuk kasasý var, ben geçen topumuz bahçelerine girerken görmüþtüm.

Akþamýn karanlýðý çökünce içeriye usulca girdiler. Eski kasayla az uðraþýnca açtýlar, içindeki paralarý senetleri defterleri alarak usulca çýktýlar. Tüm evlerin kapýsý zaten kilitli deðildi her evin önüne biraz parayý içeriye býrakarak evlerine döndüler. Sabahýn köründe mahalleyi bir telaþ kargaþa aldý. Ofise giren kulaksýz Necati kasanýn içini boþ görünce saða sola saldýrmaya baðýrmaya baþlayýnca mahalleli ayaða kalktý. Her kalkan kapýdan içeriye bir tomar para ile uyanýnca, durumu fark ederek, anlaþýlan her kim yaptýysa parayý paylaþmýþ diyerek kabul etmeyerek toplayarak kulaksýz Necati’nin yanýna vararak.

-Bunu kimin yaptýðýný bilmiyoruz yalnýz senden aldýklarýný kapýmýzdan içeriye býrakmýþlar.

-Kýzgýn kulaksýz Necati

-Paranýn ne önemi var sizlerin olsun! Senetlerle defterim kayýp o bana lazým o, def olun gidin baþýmdan. Parayý istemiyorum sizlerin olsun, kim yaptýysa bulun getirin borçlarýnýzda bir kalemde sileceðim. Zaten o paralar sizden aldýðým fazla paralarýn tamamýydý, hanginizin ahý tuttuysa geri size döndü. O defterin bulunmasý lazým içindeki bilgiler baþkalarýnýn eline geçerse sonum olur sonum!

Herkes kulaklarýna inanamadý. Oysa beþ kuruþ için adam kesen Kulaksýz, þimdi parayý deðil senetleri deðil defteri istiyordu! Herkes birbirine baktý bir þey anlayamadý, herkes paralarýný alarak bir köþede oturmaya beklemeye baþladýlar. Ramazan ve Cesur da uzaktan izliyordu.

-Gördün mü þerefsiz paralarý almýyor, defter onun için çok önemli demek ki!

-Hem borçlarý da silecekmiþ. Gel defterle senetleri geri verelim ne dersin?

-Olmaz! Az sancýlansýn geceleri yatamazsýn, yaptýðýnýn cezasýný çeksin belki o zaman olur. Bak mahalleliyi görüyor musun ne kadar mutlular, yine eskisi gibi bir aradalar. O þerefsize borç ödemek için gece gündüz çalýþanlar þimdi rahat mesut ve mutlular.

Olayý ýsrarla buraya baðlamýyorum sesli düþünüyorum hak edenin hakký verilmezse böyle öyle ya da þöyle, nasýl baþ getirilir bunca gereksiz yüke insanlar! Çocukça da olsa haksýzlýða karþý yapýlan bir hareket var, birisinin dur demesi gerekirken dur demeyenlerin sonucunda en son yapýlacak bu kalmýþ, hem aldýklarý parayý da geri, vermek isterken o para sizin diyerek almamýþ…Para kazanmak soymak önemli derken daha önemli olaný elinden alýnmýþ…Þimdi seyre dalsýn yaptýðýnýn cezasýný çekerek öyle ya da böyle insana yapýlacak bir yol býrakýlmayýnca olan böyle olmuþ. Ýlk bakýþta yaptýðýnýn acýlý sancýlý olduðunu az anlasýn yok öyle dünya benim para benim güçlüyüm istediðimi yaparým diye bir dünya yok! Ýþte þimdi tam bu noktada yanlýþý anlasýn bir daha yapmasýn temennimizdir.

Ýnsanýn gönlüne manevi bir dokunuþ dokunmayýnca, her þeyi yapmayý mubah sayar, lakin Alemlerin Rabbi de kulunun eliyle ona bir tokat vurdurtur þaþar kalýr bu hep böyledir. Zorla aldýklarýný geri vermesini saðlarken, elinden deðerli olan hayati deðeri olanda þimdilik alýndý.

Mehmet Aluç