BABA SEYFİ DOĞANAY



Sana öldü demeye dilim varmıyor
Sen ölmedin ki yaralı yüreğimde yaşıyorsun 
Kimi insan namusuzluk uğruna kayıplara karışır 
Kimi insan yüreklerde ölmediği süreçte öldü sayılmaz 
Yerin izin belli 
Baba Seyfi doğanay 



Yıllar oldu seni kaybedeli 
Nerelerdesin baba Seyfi Doğanay
İçim yanıyor yüreğim param parça
Sen yoksun diye dertlerimiz den anlayan bilen yok 
Baba Seyfi Doğanay



Şimdi yoksun türküler yetim kaldı 
Sen gittikten sonra
Mevsimler değişti 
Sen gittikten sonra
Çocukluk sevdamdan ayrı düştüm 
Sen gittikten sonra
Dansöz hırsızlar başıma bela oldular 
Yağmur olduk ağladık 
Toprak iken çamur olduk 
Sen gittikten sonra
Güneş artık doğmuyor 
Baba Seyfi Doğanay



Seni kaybettim,sevdiğimi kaybettim 
Bu acılara yürek mi dayanır 
Bu yalan dünyada hiç kimseye güven kalmadı
Ne erkeklere,nede kadınlara hiç güven kalmadı
Baba Seyfi Doğanay



Seni çok ama çok özlüyorum
İnsanlar neden bu kadar çok acımasızlar 
Narkör,vicdansızlar 
Ar namus utanma edep kalmadı
Evliliği oyuncak ettiler 
Aşkı sevdayı sevgiyi 
Güzelliği kirlettiler 
Ocak ayında herkes üşür
Biz ise Ocak ayında yanıyoruz 



İnsan insanı aldatır oldu 
Evlisi bekârı belli değil 
Şu devirde şu utanmaz yeni nesilde 
Sonumuz hiç iyi değil
Parmağa yüzük takmakla 
Kağıt üzerinde evli olarak yazmakla 
Evlilik olmaz,yuva kurulmaz 
Yuva yıkanın yuvası kurulmaz 
Ne hallere düştük bir görsen 
Baba Seyfi Doğanay



Kadını kızı belli değil 
Durumlara düştük 
Eski aşklar,sevdalar,sevgiler öldü 
Yerine aldatma kandırma 
Kendini çok güzel zannedip 
Başkalarının parasına zenginliğine göz dikmeği bıraktılar 



Dünya acımasız değil 
İnsanlar acımasızdır 
Kimi havanın soğukluğun açlığını çeker 
Kimi sevdiğinin ayrılık açlığını çeker
Kimi sevdiklerinin kaybetme açlığını çeker
Bu yalan dünya kahpelerin ve dansöz hırsızların dünyasıdır
Bu yalan dünya da yaşanmaz oldu 
Baba Seyfi Doğanay



Ortalık yalan dolan sevgilerle dolu 
Havayı,suyu,toprağı kirlettiler 
Bu devirde büyük küçük belli değil 
Saygı hoşgörü kalmadı
Sokakları,caddeleri,mahalleleri kirli dilleriyle kirlettiler 
Bu devir gençi yaşlısı belli değil
Şu devirde bebek çocuk belli değil




Şu devir de türküler türkü değil
Şu yalancı devirde şiirler şiir değil
Kalem deftere yazmaz oldu 
Bu devirde gelin kaynana belli değil 
Neden insanlar bu kadar çok değiştiler 



Sen yoksun diye
Dertlerimizle,acılarımızla baş başa kaldık 
Bu yalancı zamanda kışı yazı belli değil
Günden güne mevsimler gibi değişiyoruz 
Ekmek parası,helal para 
Helal lokma kazanmak bitti
Çalmak kul hakkı yemek devri yerini aldı 


Mekanın cennet olsun
Suyun toprağın bol olsun
Hiç ama hiç utunulmayacaksın 
Baba Seyfi Doğanay
Sensiz acılara gömüldük 
Sensiz mezar toprağı olduk 


Gel desem biliyorum gelemeyeceksin 
Bu yalancı zamanın devrinde 
Ne gecemiz nede gündüzümüz belli 
Karanlık çölü gibi eriyerek yaşamaya çalışıyoruz 
Baba Seyfi Doğanay



ŞAİRİ, YAZARI: EMİNE TUĞRUL ZAZA MAHSUN TUĞRUL



29.01.2023
( Baba Seyfi Doğanay başlıklı yazı zaza mahsun tarafından 29.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.