Suya benzerdi yüreðindeki fýrtýnalar,
Hasret dolu umutlardan çýkmýþtýn bu yola,
Karanfiller yoldaþýn, papatyalar sýrdaþýndý.
Sisli bir gecenin çýðlýðýnda kopmuþtu fýrtýna,
Her yer sessiz ve sisliydi.
Uyumamýþtýn o gece hayata hesap sorarcasýna,
Ýçindeki mahkemede yargýlanýyordun.
Bir numaralý zanlýsýydýn sen bu aþkýn,
Yer yön bilmez aðlardýn,
Gökyüzüne bakar mutlu olurdun.
En çok dolunay'ý severdin,
Güneþin çýkmasýný hiç istemezdin.
Ay ýþýðý seni umutlandýrmaya aydýnlatmaya yetiyordu.
Yetimdin ama kendine yetiyordun.
Bir numaralý belaydýn bu aþka,
Öksüz kalmýþtým kalbinin derinliðiinde,
Sustum ve öylece seyrettim seni,
Doðaya inat, gülümsüyordun.
Sen güldükçe gözyaþlarým yaðmur oluyordu.
Geceyi andýrýyordu gözlerin,
Islak öpüþlerinde kayboluyordum.
Prangalarla dolu yüreðime geceyi asýyordum.

Mutluluðun, yüzünün simgesiydi sanki,
Bir sevgiliden çok, bir candýn sen bana,
Yüreðinden istasyonlar geçiyordu,
Kaç numaralý yolcuydum bilmiyorum.
Bir nehrin akýntýsý kadar berraktý gözlerin,
Kan kaybýndan ölecek gibiydim.
Her sözlerinde bir hayat yüklüydün.
Dinamik ve bir o kadar da çeviktin.
Sana sevdiðimi söyleyemezdim.
Hayata o kadar baðlýydýn ki,
Yüreðime kilit vurdum senli sabahlarýmda,
Sözü, akan yaðmura sürüyordun.
Her damlasý yüreðime kurþun gibi geliyordu.
Kan kaybýndan ölecek gibiydim.
Sen oluyordun sabahlarýmýn güneþi,
Güneþ girmedikçe doktorum oluyordun.
Yeni bir sen doðuyordun sisli gecemde.

Yüreðin bir rüzgarýn ýþýltýsýný esiyordu.
Ýçindeki fýrtýnalara þehri soluyordun,
Þimdi içimi yakan bir alev gibisin.
Ýçindeki fýrtýnayla boðulup gidiyorum.
Hadi en vurgun yanlarýmýzdan tütsüleyelim aþký,
Gelmelisin içindeki fýrtýnayla yüreðindeki alev topuyla
Yakmalýsýn bütün benliðimi, açmalýsýn yüreðimdeki sevgini,
Islatmalýsýn aþkýmýzýn yaðmurunu,
Öldürmelisin sensiz geçen sabahlarýmý,
Ben seni içindeki fýrtýnada bekliyor olacaðým...

Zaman mürekkebin son damlasýdýr...













Ali Esat Taþ