Ýnsan hatalarla yaratýlmýþ, güzelliklerle donatýlmýþ bir varlýktýr. Beþer olmasý hasebiyle zaman zaman þaþar ve düþer. Bazen irade dýþý bazen nefsine hakim olamayýp günah iþleyebilir. Suç iþleyen kimse hemen tövbe ipine sarýlmalýdýr.

 

 Allah! Azze ve celle piþman olmuþ kulunun halis duasýný kabul eder. Hatta yalvarýp boyun büküþü, aðlayýp gözyaþý döküþü þanýnda kabul görür. Ancak tövbeye güvenip günahlar sýk sýk tekrarlanmamalý. Aksi halde bu hal panzehire güvenip zehir içmeye benzer. Kul her zaman uyanýk olmalý. Ruh, nefs ve þeytan üçgeninde ruhunu baþarýyla temsil etmelidir. Ruhun gýdasý iman ve güzel ahlakla bezenmesidir.

 

Cenabý hak bir ayetinde derki: "Yer yüzünde günah iþlemeyen kavim kalmasa oraya bir musibet yolarým ki kullarým beni sýk sýk hatýrlasýnlar diye. Salih kullarýmýn yakarýþlarý bana pek hoþ gelir buyuruyor." Bu nedenle kullarýnýn kendisini sýk sýk hatýrlamasýný ister.

 

         Allah (c.c) hu. kulunun duasýna ihtiyacý yoktur. Ancak tüm kainatýn varlýðýn sebebine yönelmesini ister.

 

         Ýnsanoðlu deðiþken bir yapýya sahiptir. Bugün kötü gördüðünüz birisi yarýn bizden daha iyi, iyi gördüðünüz birisi ise daha kötü olabilir. O halde önyargýlý olmamalý. Dost ve arkadaþlar iyi seçilmeli. Olumsuz kimselerden uzak durmalý.

 

Bazý istisnalar vardýr. Onlar takdire þayandýrlar.  O kimseler yüreði geniþ lisaný hoþ kimselerdir Yunus misali. Onlar herkese yaklaþýp gönül hazinelerinden inciler saçarlar. Mutlaka o incilerden kapanlar olacaktýr. Böylesine ulvi bir görevi üstlenen insanlar halk yanýnda müstesna yerlerini alýrken, Hakk yanýnda doruða ulaþacaklardýr.