Arzuhalim vardır dostlar dinleyin
İçimde bir yandı söndü Ramazan
Okuyun sabredin hemen geçmeyin
Ömür yolcusuydu handı Ramazan
Hayatın yükünü taşıdı erken
Çocuktu büyüdü evlendi derken
Hala biryan çocuk dünya dönerken
Çocuktu çocuğu buldu Ramazan
Cam kesik ağrıyla kıvrandı sol kol ,
Damarlar çekildi sinirler yol yol
Vazgeçer sanırım başka bir kul
Azimle yeniden geldi Ramazan
An geldi vatana Mehmetçik oldu,
Özünde özünü orada buldu
Neylersin kolundan muzdarip kuldu
Erkenden evine döndü Ramazan
Kabına sığmazdı durmaz kabında
Her daim tebessüm taşır cebinde
Bereket taşırdı saf yüreğinde
Her gönül içinde güldü Ramazan
Cefalar sefalar çekti durmadan
İleri baktı hep geri kalmadan
Geceyi gündüze kattı bıkmadan
Hayatı kendiyle yordu Ramazan
Gönüller hanında gönül kazandı
Hayat hikayesin kendi yazandı
Omuzunda yükler ondan hazandı
Yapraklar gibiydi soldu Ramazan
Sorardı akraba hısmın hatrını
Herkese açıktı gönül vitrini
Kimseden gizlemez kendi fıtrını
Nihayet er kişi kuldu Ramazan
Kardeşler içinde küçük olandı
Küçüklük tez bitti hayat belendi
Gün geldi erkenden çile bulandı
İşleyen vakitte durdu Ramazan
Durmadı yerinde daim çalıştı
Halktandı halkının içre karıştı
Küslükler tutmadı gitti barıştı
Açılmaz kapılar açtı Ramazan
Bir zaman hastalık derdine düştü
Ölümün gölgesi ömrüne düştü
Hesap kitap derdi önüne düştü
Açmadı derdini sırdı Ramazan
Git gide büyüdü başında uru
Akılda dizildi yüzlerce soru
Gitti heybet kaldı durudan duru
Yıkıldı yatağa söndü Ramazan
Öncesi sağ yanı güçten kesildi
Sözcükler sustular dili kasıldı
Yanına ilaçlar iple asıldı
Yatağına mahkum oldu Ramazan
Anladı gerçeği akraba hısım
Ziyaret anında kısıldı sesim
Gönül hücrelerime ekildi yasım
Söyledim dinledi durdu Ramazan
Bir iftar vaktinde nefesi durdu
Saatler sekize on dakka vurdu
Azrail tez geldi zamanı kurdu
Son nefes vermesi zordu Ramazan
Musalla taşına koyup yudular
Adın ne dinin ne hemen sordular
Işıklar karardı sala duydular
Yüreğimize sızı kordu Ramazan
Boyunca heybetli mezar eşildi
Gözyaşı pınarı sanki deşildi
Merhuma haklar helal koşuldu
Tahtadan tabuta kondu Ramazan
Omuzlar üstüne alındı tabut
Arık dönüş yoktu fikirler sabit
Salası verildi gelince vakit
Avluya sığmayan kuldu Ramazan
Kara toprak en son değdi tenine
Dokuz tahta tek tek kondu enine
Koydular toprağı hep üzerine
Toprakla birleşmiş oldu Ramazan
Mezarı başında Kur’an okundu
İçli gözyaşları gönle dokundu
Kimisi ah etti kimi yutkundu
Helal ettik hakkı gitti Ramazan